Á aðalfundinum hjá Føroya Lærarafelag fyrst í mai, verður tað ein skúli í landinum, sum fer at fáa eina veðurlagsvirðisløn. Skúlablaðið skrivar, at hetta er fyrsta virðislønin av hesum slagi og hon ve

tey, ið hava onnur áhugamál enn tað, sum ofta seta í samband við eitt ávíst kyn. – Vit skulu eisini ansa eftir ikki at kroysta rollur niður yvir børnini. Latið børnini sleppa at spæla við tað, sum tey vilja

Í morgin kemur ársins fyrsta ferðamannaskip til Føroya. Talan er um stóra ferðamannaskipið MS Magellan, sum hevur verið í Føroyum nakrar ferðir fyrr. Tað kemur á Kollafjørð tíðliga í morgin úr Amsterd

000 fólkum, sum fara í kirkju ein sunnudag. – Tað er ikki fyri at skóna prestarnar, men heldur at ansa eftir, og vónandi kunnu vit skóna okkurt av kirkjufólkunum, sigur Jógvan Fríðriksson. Bispur leggur

einum landi, sum er hart rakt í løtuni? Danir hava lagt dent á at taka fyrilit fyri hvørjum ørðum og ansa uppá hvønn annan, men støðan bara versnar. So hví skulu føroyingar traðka í júst somu fótaspor? At

hava lurtað eftir tíðindunum í allan dag, og vit fylgja væl við. Vit ansa væl eftir hvørjum øðrum, og tey, sum koma á vitjan, ansa eisini væl eftir, sigur Elisabeth Hjaltalin. [...] við sær. Hesum stúra tey fyri á Ellisheiminum, og tí stendur skrivað á hurðini, at avvarðandi skulu ansa sær og ikki vitja óneyðugt á Ellisheiminum. – Vit vóna, at vit fáa møguleika at verja búfólkini so

avbjóðingarnar, sum landið hevur. – Eg mæli tí til, at vit øll gera sum stjórnin og myndugleikanir siga og ansa upp á hvønn anna, sigur Margreta drotning í tíðindaskrivinum.

samfelagsbólkum – frá elstu til yngstu. At enda heita vit á okkum øll um at fylgja øllum tilmælum og ansa væl eftir okkum sjálvum og hvørjum øðrum – og ikki minst okkara veikastu. Vegna Tjóðveldi: Høgni Hoydal

við jødarnar, at teir hava djevulin til faðir, sum hann kallar manndrápara. ##med2## Nú skulu vit ansa eftir ikki at fata tað, vit lesa, til nakað alt ov konkret, tí dagsins tekstur hevur einki við viðurskifti

gleikunum. – Tað verða brúktir stórir stavir – bæði í Føroyum og kring allan heim um, at vit mugu ansa eftir hvørjum øðrum og taka neyðug atlit. – Tað er týdningarmikið, at vit øll gera okkara og standa