um yvirtøku av útlendingamálum. Rodmund Nielsen spurdi í ófráboðaðum fyrispurningi løgmann, hvussu gekk við yvirtøkuni av útlendingamálum. Spurningurin vísti, at hóast tað er niðurskrivað í samgonguskjalið

fimleik. Hetta helt hon áfram við, til hon sum 25 ára gomul valdi at fara á dansiháskúla. Eftir hetta gekk leiðin til ein dansiskúla í Århus, har hon av álvara fekk áhuga fyri joga og fór at venja meira miðvíst

tann blomstruti kjólin, sum mátti leggjast út, frakkin og teir fyrstu skógvarnir, sum Trølla omman gekk í, eru klæðir, sum Emil hevur lænt frá ommu síni. Síðani var tað skorturin. Hann bleiv gjørdur í Havn

greitt, at har var nakað sum dróg í Sandavági. ?»Maria in the Schoolhouse«, greiðir hann frá. Og tað gekk eisini rímiliga skjótt fyri seg hjá teimum báðum, tí tann 24. juni 1943 giftist Ron við Mariu Joensen [...] mátti eg inn í ein krók at pissa, greiðir Ron frá. Eg bað vinmannin bíða, men hann helt, at hann gekk bara, so kundi eg fáa hann aftur í myrkrinum, tá eg var liðugur. Soleiðis varð, og vinmaðurin helt [...] hjálparmaður á skrivstouni hjá Ron, sum minnist aftur á einaferð, hann kom út av síni egnu skrivstovu og gekk gjøgnum rúmið, har týskarin sat. Hesin reisir seg beinanveg upp fyri yvirmanninum, sum kom framvið

Guðrun frá. - Eg fekk longu í august boð um, at eg skuldi til casting í januar, so í eitt hálvt ár gekk eg runt í ekstasu. Eg hevði ikki verið niðri í 8 ár og skuldi niður heilt einsamøll. Eg hevði sjálvandi [...] plagar at syngja hann. Har var einki annað at gera, enn at syngja hann hægri enn vanligt, men tað gekk fínt. Guðrun kom víðari, og víðari og víðari, til hon stóð eftir sum vinnari av eini tí mest eftirhugdu

rógvarin í heiminum í inniróðri, tá hon luttók í HM í Boston. Men ætlanin at halda fram við rógvingini gekk ikki, sum hon annars hevði hugsað sær. - Tá eg í fjør flutti til Danmarkar í samband við útbúgvingina

sótu nógvir kendir høvundar rundan um borðið, sum eg havi stóra virðing fyri, men eftir øllum at døma gekk tað væl, sigur Oddfríður Rasmussen. Sundurlimaður í kritikki Á Rithøvundaskúlanum lærir tú ikki til

vísur í, at hasum kundi hundurin ikki sleppa livandi frá, sigur Karsten Hansen. Hann sigur, at hann gekk einar tveir tímar framvið bakkanum og rópti og floytaði, men har var deyðakvirt niðriundir. Akkurát

skríggjan og rópan, sigur Barbara Høj. Tað gekk ógvuliga stutt tíð, áðrenn fólk, ið komu framvið, komu til hjálpar. - Vit ringdu beinanvegin til alarmsentralin, og tað gekk heilt stutt tíð, áðrenn tann fyrsti [...] alt rætt. Men eg skilji ikki, hvussu vit sluppu so lutfalsliga snikkaleys. Eg gekk í miðuni, og onkusvegna hevur hon, ið gekk fremst, fingið øll síni børn undan bilinum. Eg veit ikki hvussu tað bar til, [...] Barbara Høj. Skjót og góð hjálp Hon sat so undir hesum lítla, til sjúkrabilur kom á staðið. - Tað gekk eisini ógvuliga skjótt, til sjúkrabilar vóru á staðnum, og eg og annar av hinum pedagogunum fóru so

Sesilia at halda fyrilestur fyri ETA og IRA. Og so bað hann Dan ringja til mín at frætta meira. Tað gekk ikki long tíð til Dan ringdi. Eg fortaldi sjálvsagt blaðstjóranum at hetta var tað reina gass, og