síð­ani fyrsti Smyril fór at sigla 1895. Teir eru lamdir av vantandi sam­halds­festi okkara. Tað er eyðsýnt nú ætlan lands­stýr­is­ins, at skúgvoyingar og dím­un­ing­ar skulu fáa somu ótespiligu við­ferð sum [...] Simonsen skrivaðu um Sand­oy­ar­tunn­il­in var serliga á­hug­a­verd. Teir tóku nevliga Hest við. Vón okkara var at tá tíðindini um hetta veld­iga framstig kom úr mill­um manna fór hugburðurin at broyt­ast [...] d­ið, er ein ófyrigevilig dára­gerð, sum tey sum sita eftir eft­ir elds­bru­nan og eftirkomarar okk­ara, aldrin fara at fyrigeva okkum. Tað slepst nevniliga ikki undan, at tað kann festa í í ein elbil

fáa staðfest einaferð fyri allar, hvørji vit eru. Hvørjar okkara skyldur og okkara rættindi eru, her á landið. Sjálvandi skulu vit seta orð á okkara egna samleika. Tí vit eru føroyingar og ein serstøk tjóð [...] vit og eingin annar, ið taka tær stóru avgerðirnar. Avgerðirnar, ið viðvíkja okkum og okkara landi. Føroyar eru land, føroyingar eru tjóð, og alt vald í landinum eigur at vera hjá Føroya fólki. Hetta er [...] men vit mugu brynja okkum til komandi tíðir. Pensjónskipanin tryggjar okkara eldru borgarum virðiligari kor á ellisárum. Og okkara vón er, at hon kann taka broddin av keðiligu avleiðingunum, sum eru gjørdar

ótrúliga flotta og vakra land. Vit hvíldu okkum í løtum á ferðini suðureftir, og vit syrgdu fyri at bunkra við ávísum millumbili. Ikki allir tangar taka líka nógv, so vit avráddu okkara millum at bunkra fyri [...] ráðum frá Hjørleifi á ferðini suður gjøgnum Skotland, og umframt tað at fylgja ráðunum frá vegleiðara okkara, avráddu vit, at bygdina, har Pontius Pilatus var føddur, skuldu vit síggja. Fyrsta og einasta óhapp [...] hóskar til eitt so stórt skip sum Norrönu, tí sum er tekur tað alt ov langa tíð hjá akførum at koma í land. Passið skal vísast í Skotlandi sum alla aðrastaðni. Tá ið eg støðgi hjá passeftirlitsmanninum, letur

bant fólkið saman; og hetta hevur haft sín stóra týdning fyri mál okkara, fyri kvæðini, dansin, søgurnar, okkara heimligu siðir, alt okkara føroyska fólkalív. Men uppi yvir øllum hesum stendur kirkjan. Ó [...] at vit sum eitt sameint fólk í trúskapi og samhuga røkja og verja land okkara, at krossurin má standa uppi yvir øllum starvi okkara, og at vit í øllum lutum verða leidd og stýrd av anda Krists. J. Dahl [...] heilaga. Hesir báðir høvuðstættirnir eru í Ólavsøku okkara: hon er ein tjóðskapligur samkomudagur og ein kirkjuligur hátíðardagur. Nógv er í landi og fólki okkara, sum skilir sundur. Fólkið býr spjatt í oyggjum

Saavelsom og hosføjet Appendix om det ferske Vand her i Landet. København, 1767. Küchler, Carl: Die Färöer. Studien und Wanderfahrten. Munchen, 1913. Landt, Jørgen: Forsøg til en Beskrivelse over Færøerne. Torshavn [...] teirra arbeiði. Hans Jacob Debes nevnir ikki Panum við einum orði, hvørki í tí nýggju: "Færingernes land ? Historien om den færøske nutids oprindelse", ella t.d. bøkur sum: "Politiska søga Føroya 1814 til [...] heimskortið. Vit skulu minnast til, at læknar um allan heim hava lisið Panumsa bók heilt upp til okkara tíð. Amerikanski antropologurin Wylie siterar Panumsa arbeiði og hugleiðingar um Føroyar, serliga

lagaligasta leiðin út í heim. Felags søga okkara er øðrvísi enn í hinum norðurlondunum. Ættarbondini eru mong og onkursvegna kenna vit okkum sum ein familja, har okkara lívstræðrir eru bundnir saman. Vit eru [...] Ráðhúsinum “Kæru gestir, At vitja í Íslandi er sum at koma á vitjan hjá familju. Soleiðis hava fleiri okkara tað, og soleiðis havi eg tað eisini persónliga. Tí er tað mær ein serlig gleði, at Tórshavnar kommuna [...] kommuna leggur stóran dent á gott samstarv við aðrar býir og tjóðir, men eg kann siga fyri vist, at okkara samband og samstarv við Reykjavík er av heilt serligum slag. Ísland og Føroyar eru virknir partar

teirra - foreldur okkara - funnu saman. Fyri okkum vóru abbi í Sandavági og abbi í Sørvági hvør á sín hátt nakað serligt. Og at teir eisini í eygunum á øðrum, sum kendu teir áðrenn okkara tíð, vóru serligir [...] bert hava góð minnir um frá okkara barnaárum. Við orðunum í einum øðrum sálma sum sungin var til jarðarferðina hjá báðum abbunum fara vit at lýsa frið yvir minni um abbar okkara. "Tú fylgdi mær fyrst, tá [...] Einans 58 dagar er tað sum skilir ímillum tíðina, har vit høvdu báðar abbar okkara hjá okkum, til báðir høvdu lagt árarnar inn. Fyri okkum abbabørn hava abbarnir báðir havt stóran týdning, og vit hava

vit eru mong, ið fylgja tykkum á ferð tykkara. Væntandi fara tit sigursferð tykkara víðari um land okkara at vitja kirkjurnar, so enn fleiri fáa gleði av sangi og tónleiki tykkara. Kanska onkur onnur av [...] ivast í at hetta er við at vera eitt afturvendandi tiltak hjá kórinum, soleiðis at vitja kirkjur okkara, og stuttligt er samstundis at síggja so stórar manfjøldir, ið trúliga vitja konsertirnar. Sunnukvøldið [...] samlaður lovsongur til Gud, sum hevur gjørt alt so væl. Hann hevur nevnliga lagt ein nýggjan sang í munn okkara og hesin nýggi sangur er allur sum hann er ein lovsongur til Harran. Gleðiligt var at hoyra kórið

so mong onnur lond sum skelva í sínum grundvølli, av ófriði, fer okkara land at ganga undan við tryggum viðurskiftum og góðum skili, okkara aðalmál er at røkka friðinum kring allan heimin. Vit eiga ongar [...] lærdum háskúlum, sum yvirklassaungdómurin, ið hevði ligið í lívd av sínum priviligeraða upphavi. Í okkara føri eisini táið Kongaligi Einahandilin var ruddaður burtur, táið húskallarnir fóru undir at manna [...] laðast vágirnar á beint aftur. Frá araldstíð er føroyingurin helst óvanliga íhaldin. Heilt fram til okkara dagar hava vit havt eina macho-mentan við latínamerikanskum dimensiónum. Hygg bara eftir orðunum

??????????????????? Á okkara ferð suður ígjøgnum Týskland hugsi eg av og á um mín gamla lærara Christian Haraldsen, elduvíkingin, sum leiddi meg og mong í mínum ættarliði okkara fyrstu stetlandi fet inn [...] okkum suðureftir eftir breiðum motor-vegum, har skillig tekn eru at ýta av eftir. Okkara fyrsta mál er Dresden, vit finna okkara vallaraheim í Louisenstraße í Neustadt, og um níggjutíðina um kvøldið kunnu vit [...] til viks, og so skulu vit práta". Hann hevði nú leiklutin sum orðstýrari, meðan vit sluppu at siga okkara hugsan um mentan, politik ella bókmentir, burturi sum heima. Ofta endaði hetta við, at lærarin tók