ákærdur fyri púra skilaleysa koyring. Í hesum sambandi er bilførarin ákærdur fyri at seta bæði sítt egna lív og lívið á fleiri øðrum fólkum í stóran lívsvanda. Hesin maðurin, sum varð boðsendur í rættin at greiða

almenni miðilin eftir øllum at døma taka sær av. Og vit fáa endursenda hesa kroystu royndina at blása lív aftur í seinastu gløðurnar av tí annars útkølnaða fullveldisbálinum. “Komið nú føroyingar! Tit liggja

stríðsstig mugu taka atlit til at avleiðingarnar ikki gerast óneyðuga og óupprættiliga stórar, og at lív og heilsa hjá fólki ikki verður sett í vanda. - Men at eitt stríðsstig hevur avleiðingar, eigur ikki

at okur fáa samlað alt hettar undir sama taki og leggja tað “centralt” í bygdini. Hettar kann skapa lív í miðbýin, har borgarar, sum spæla tónleik, taka myndir og gera filmsupptøkur ella mála, fáa sína dagligu

Tá vit tosa um eitt virðiligt lív er talan um eitt minstamát av rættindum, ið øll hava rætt til. Eitt nú rættin til ein hóskandi bústað, mat, útbúgving og heilsurøkt. Men tað snýr seg eisini um, hvørji [...] øki. Tað eru nógv onnur viðurskifti, ið eru avgerandi fyri møguleikan at skapa sær eitt virðiligt lív. Eitt nú verandi háttur at fáa inntøkur til landskassan, har ið næstan bara inntøkuskattur og meir

meira opinleika og næmi í hinum greinum og fremur eisini sosiala samveru. Um enn tónlistarmaður av lív og sál er tað tó hetta menniskjaliga aspektið, sum fyri G. Szilvay telur mest. Nú hetta samarbeiði

ein annar maður. Tá er tað sum, at nú galda ikki demokratiskar reglur meira. Nú er talan um stríð um lív og deyð. Hetta er eitt álvarsligt mál og tað er stendur ein álvarslig tíð fyri framman. Fyri Føroya

ára dagin fyri at mamma hansara, Elizabeth dronting, doyði. – Vit minnast við stórari viring drúgva lív hennara, at hon gav seg til tænastu og alt, sum tað merkti fyri so nógv okkara, sigur hann í almennum

og hoyrið Farideh siga frá persónligu søgu síni: um lívið í Iran áðrenn kollveltingina, og hvussu lív hennara brádliga broyttist. Um, at hon bardist fyri javnrættindum og frælsi, men at tað førdi við sær

Aker Stord, Alf Terje Myklebust, segði við Kringvarpið í gjár, at avvarðandi hjá teimum, sum lótu lív í vanlukkuni, eru boðin til minningarhaldið. Tey, sum sluppu frá vanlukkuni við lívinum og teirra familjur