dagin, eftir at hann hevði skapað heimin. Ikki tí, at Hann hevði brúk fyri tí sum so, men tí Hann visti, at hetta var skilagott. Vit hava brúk fyri høgtíðunum. Hann, sum fann upp á frídagin, valdi at gerast

Fert tú á ólavsøku í ár? - Ja, tað fari eg, sigur Helena F. Jørmundsson. Hvussu heldur tú ólavsøku? - Ólavsøkan verður hildin saman við makanum, okkara børnum, familju og vinfólki. Dagurin byrjar við

nógvir útlendskir gestir fáa, tá ið teir vitja hendan vegin. ? Eg visti so at siga einki um føroyskan tónleik, tá eg kom til Føroya. Eg visti bara, at tit dansa ein serliga dans. Tí var eg tikin á bóli, tá

rodnandi, at tey als ikki vita, hvar oyggjarnar eru. Helt, at kanska tann eina gentan úr Eysturríki visti um Føroyar eftirsum vit fingu alla verðina á gos, tá ið vit vunnu á teimum í fótbólti. Men nei, heldur [...] føroyingur og Føroyar vóru ikki limir í ES. Hetta skapti eitt sindur av turbulensi rundanum meg, eingin visti hvat og hvussu, og eg endaði so aftast í køini aftur, meðan trupulleikin varð kannaður á rætta stað

klinikk einaferð ? sítt Angels Place, ið annars er hølið hjá rokkaraharkaliðnum í býnum. »Veruleikin, visti hon, var altíð gráur og óromantiskur. Men hon elskaði ynskidreymar, og onkuntíð hugsaði hon sær, at

vn, meðan eg búði her í Føroyum, og tá jólaferian var av, fór John niðuraftur, sigur Britt. - Eg visti, hvussu tað var at vera nýliga umvendur, so eg skrivaði Britt ofta boð, har eg spurdi hana, hvussu [...] John við peikifingrinum, sigur Britt. - Og tann hendingin hevði ótrúliga nógv at siga fyri meg. Tá visti eg, at tað skuldi verða vit bæði, sigur John. Britt og John fóru síðani heim til John, og har mundi [...] John ikki hevði nógvar pengar, spældi tankin alla tíðina uppi í høvdinum at fáa Britt til konu. - Eg visti bara ikki, hvussu eg skuldi gera. Eg bað mammu koma við mær til Vágs at hyggja eftir ringum, og har

segði forsætisráðharrin eftir vitjanina á Kósini, var at merkja tað áræði, sum var í fólkinum. Hann visti væl, hvussu støðan var í Klaksvík fyri nøkrum árum síðan. Og hann rósti klaksvíkingum fyri tann innsats

klumputari hvalrossatonn. Eg spurdi ferðaleiðaran - ein ung kvinna - hvat hetta var fyri nakað. Hon visti ikki, hvat tað var, men fólkið í býnum dámdu tað einki, tað bleiv kalla fyri Tidens tand. Eg spurdi

ferðina teir fóru úr Kanada, varð avtala gjørd um at flyta ein mann hagani og til Havanna. Ongin visti hvør maðurin var. Bara skiparin og yvirstýrimaðurin vistu, at hann var umborð, og teir mataðu hann

útlandinum, at eg sá pápa fyri fyrstu ferð, eftir at hann var vorðin sjúkur. Hann var sum eitt hím, og eg visti beinanvegin, at eg átti hann ikki leingi afturat. Hann doyði stutt eftir. Tey flestu munnu hava fjálg [...] bónda í Syrðugøtu, sum hevur fenaðin Millum Fjarða ?Tunnilin var nú lekkur at koyra í, og áðrenn eg visti av var eg aftur undir Sundinum og sá, Vágamegin, Skælingsfjall dusa sær mektugt í mánalýsinum Eg havi