manningina, ið telur níggju fólk. Enn er ikki greitt, hví flogfarið datt niður, men tað hevur verið sera ringt veður í Kolumbia seinastu tímarnar. Flogfarið var á veg úr Santa Cruz í Bolivia til Medellin í Kolumbia
arbeiðsleysum ungfólki er vaksið umleið fýra milliónir tey seinastu fimm árini, og støðan er serliga ring í evrulondunum, har 20 prosent av teimum ungu eru arbeiðsleys. Men støðan er uppaftur verri aðrastaðni
ríðing. Annar fyrimunir av hesum, er at vanligi havnarborgarin hevur tikið hesar gøtur til sín. Tað er ringt at lata sosialar miðlar upp, uttan at síggja mynd, har onkur “reypar” um at hava verið túr eftir
Angst og Smerte drøftes frem og tilbage, hvad der kan være hændt.” Síðan verður farið at leita, og ringt verður til vinir og kenningar í øðrum bygdum um at gera tað sama í vón um, at menninir kunnu hava
kvøldskúla í matgerð. At ferðast var ikki bert sum at siga tað Tað er kent, at ferðasambandið var ringt. Postbátur kom tvær ferðir um vikuna, tað vil siga um líkindi vóru. Men tað kundi vera vikur og mánaðir [...] ringasta veðri, sum vardi nakað út á náttina. Teir klosrepaðu seglini, men hóast tað hevði “Heimdal” tað ringt. Í tí ódnarveðrinum heldur Jóhannes Bæk, at tær báðar “Nólsoyggin” og “Neptun” munnu vera farna, tí
á løgtingið. Felagsskapurin er undir trýstið, tí er av alstórum týdningi at øll samríkisfólk sláa ring um flokkin, ið veruliga vil útviklað og menna felagsskapin. Tí hann gevur okkum føroyingum javnbjóðis
maður er ein maður”. Eg vóni tó, at Sjúrður meinar, at hann fer at “akta” (sjálvt um tað er nóg ringt) boðini frá samgonguni, tó at hann vanvirðir tey. Vit plaga at flenna, tá vit lesa biddarabrøv
Sahara, sigur ein talsmaður fyri uttanríkisráðið í Marokko. Hann sigur, at tað var vánaligt veður og ringt sýni, tá vanlukkan hendi. Tann seinasta álvarssama flogvanlukkan í Marokko var í 1994, tá eitt flogfar
republikansku sektini eru innbodnir at vitna og fara sjálvsagt at gremja seg hjartaskerandi um, hvussu ringt teir hava tað í tí vemmiliga danska Ríkisfelagsskapinum. Eftir teirra tykki finst einki land á okkara
heilskapaðir aftur til lands. Tá stóð nógv hjá Henry. Vit vóru bert tvey fartøj á Norðhavinum, so ringt var veðrið. Tað var ofta vit fóru, tá eingin annar fór. Viðhvørt settu vit innarlaga í Djúpunum og