tað í eina tíð hevur staðið okkum greitt, at tann tíð sum var máld út til báðar abbar okkara her á fold var um at verða farin, og vit tí ikki vóru ófyrireikaði, so hevur tað ikki gjørt sorgina og saknin
álit og trúvirði millum okkum báðar, sum tað á nakran hátt kann gerast millum tveir persónar her á fold. Tá nakað stórt umvælingararbeiðið skuldi gerast, so varð farið oman til Regin, og hóast hann til
rørdi okkum at vita, at hetta var eitt seinasta farvæl og at vit ikki fóru at síggjast aftur her á fold. Men eftir standa minnini um teg og tað fløvar at taka tey framaftur og hugsa um, hvønn týdning tú
Góði Heðin undir Nesinum, sum vit øll róptu teg! Í hesum døgum er eitt ár síðani, tú segði okkara fold farvæl. Eg havi altíð ætlað mær at skriva nøkur orð um teg, tí tú var ein serligur persónur. Havi
bók”. Treytin er, at ein í trúgv hevur tikið móti frelsuni frá Jesusi Kristi, meðan ein enn er á hesi fold. Og, sum tað stendur í einum sangi: “Eitt er landið hinu megin, og bert trúgvin kennir vegin”, og
kundi verða frelst. Soleiðis kundi Margaret vegleiða sína egnu móðir andaliga. Hvat er størri her á fold hjá einum trúgvandi enn at vegleiða síni egnu andaliga, peika teimum á Jesus – og at tey so fylgja
hann fór til Íslands – óvitandi um at hann hevði sagt farvæl við síni kæru fyri seinastu fer her á fold. Meðan hann var í Islandi, skrivaði hann eitt bræv til okkum fýra. Tað er dagfest 13. september 1970
Einum góðum vini hava vit nú sagt farvæl, ein góðan partamann hava vit so knappliga mist burtur her á fold. HAF tíðindi, blaðið hjá Havnar Arbeiðsmannafelag skrivaði: Peter F. Rasmussen, fyrrverandi nevndarlimur
býr ein álvarsamur sannleiki. Dinosaururin – hitt forna dýrið, sum einaferð var einaráðandi her á fold – er ikki til longur. Hví? Jú, hitt risastóra og sterka djórið megnaði ikki at laga seg til nýggjar
deiligt menniskja, sum elskaði lívið, sigur Jónfríð Thomsen um systrina, ið bara fekk 37 ár her á fold. Røddin knekkar. Hóast tað er trupult at seta orð á, so vildi Jónfríð Thomsen tó vitna, tá rættarmálið
