borði. Her hava týðarar eina stóra ábyrgd. Teir skulu umseta beinrakið og brúka ein lættan stíl, so lesarin kennir seg aftur og følir seg væl. Soleiðis gera týðarar ikki. Teir taka ongantíð tað, sum liggur [...] sum finna tað forna, tað sjaldsama og helst tað ramliga. Hetta skaðar innihaldið og stílin, og lesarin blakar frá sær. Og so kemur standardloysnin: Danskt hevur feilin! Tann raska gentan Pippi Langstrømp [...] journalistunum, nakað er galið við. Og skulu blaðfólk á Fróðskaparsetrið til sandblásingar, fellur lesarin frá, og bløðini fara á heysin. Men hetzin munar, tí “guvar” oljan burtur á Tangafirði, hóast øll

seg, Sólja sum lækni og Rói sum verkfrøð­ingur. Frásøgnin er í sínum bygnaði klassisk, við tað at lesarin við søguinngang stendur við tí vónríku vænt­an, sum hesi ungu hava, og við søgulok stendur við tí [...] at henda skaldsøgan er bæði spenn­andi og dramatisk, at hon í støðum eisini er stuttlig, og at lesarin so við og við kemur fram á kráir og kvíggjar (fyri at taka eina mynd úr bjargalívinum), sum koma [...] hevur Sólja eina uppgerð av mentanarligum slag við hini á hennara studentabústað, og soleiðis er lesarin her staddur á einum samanstungnum og sera dramatiskum vega­móti, við tvídrátti í senn millum kyn

“Programerklæring”. Hetta er ein metayrking, harí skaldið m.a. setur fram stevnu sína og staðfestur, at lesarin ikki skal vænta sær yrkingar, sum ríma. Og sum nevnt omanfyri, gongur sjón fyri søgn. Harumframt [...] Nordbrandt at lýsa vakurleikan í øllum tí, ið forferst og annars í øllum tí, sum úrkynjað er. Og lesarin verður eisini varugur við, at yrkingarnar verða alsamt myrkari, sum frálíður. Tí hóast hansara val

r eru eftir tey fyrstu átta niðursetuhúsini í Rituvík. Greinarnar fara í allar ættir í Føroyum. Lesarin av hesi bók upplivir, at byrjað verður í Rituvík, og knappliga eru vit vesturi í Vágum, á Skála, [...] verður ongantíð liðug – og ongantíð púra lýtaleys. Aftast í bókini hava vit gjørt ein frymil, har lesarin sjálvur kann gera tillagingar og skoyta upp í sína ættar­grein. Bókin endar við navnalista, sum vísir

høvundurin fortelur, er satt. Tað krevur so aftur, at lesarin gongur við uppá treytirnar, bókin setur. Í hesum føri eru ikki aðrar treytir, enn at lesarin smoyggir sínar møguligu fordómar av sær eina løtu

millum, fer út um øll vanlig moralsk mørk, eydnast tað høvundanum á ein sniðfundigan hátt at draga lesarin longur og longur inn í teirra sjúka hugaheim, so tú, áðrenn tú veit av, skilur fullvæl, hví tey bera [...] allir hinir persónarnir í søguni eina av-gjørda meining um øll lesarabrøvini, Antinis skrivar, men lesarin fær ongantíð at vita, hvat hesi snúgva seg um. Tá harðast leikar á móti endanum á bókini, og vit

Forfjónaður »Lognbrá« sigur frá uppvøkstrinum hjá bóndasoninum Høgna í eini meðal føroyskari bygd. Lesarin hittir hann á fyrsta sinni, tá ið hann fimm ára gamal grátandi hevur krógvað seg í einum glopri við [...] framhald av »Lognbrá«, og meginparturin av skaldsøguni fer fram umborð á eini slupp undir Íslandi. Lesarin fær frá byrjan eina nágreiniliga frásøgn frá lugarinum, har manningin etur, svevur og heldur til [...] er í høvuðsheitum í einum skemtiligum lýsi, men undir heimferðini koma teir í kolandi storm, og lesarin verður aftur gjørdur varur við tær hørðu treytirnar. Lýsingin av bardaganum hjá manningini fyri at

eisini ? at grønlendingar mugu átaka sær størri ábyrgd av egnum landi. Eitt fullfíggjað lív Ferðast lesarin nú eitt sindur í ein eystan, so koma vit til grannlandið fyri vestan, sum summir av okkara landsmonum [...] ferðast so annars aftur og fram í 1900-talinum millum ein riðil av meir og minni løgnum persónum. Lesarin fær bæði eina ættarsøgu og søguna um Finnland tey seinastu hundrað árini við kríggi og borgarakríggi [...] ymiskt í endanum á skaldsøguni sum týðir uppá, at Kjell Westö kanska skrivar eitt framhald. Hesin lesarin vónar tað í hvussu er. Okkara Oddvør Tólv verk eru umrødd, og eftir er tað trettanda: »Í morgin er

lík, toran gongur, og snarljósini skyggja. Lesarin fær kensluna av apokalypso, og at hetta er fyriboðan um ræðuligar hendingar fyri framman. Fyri at lesarin skal kunnast við útsjóndina hjá Peder Børresen [...] 1964 fer fram í 17. øld., og skrivingarlagið leggur seg so dánt eftir einum fornum stíli, so at lesarin skal fáa rákan av tíðini. Søgan sigur frá harðligari kúgan, fátækradømi, herviligum sjúkum, men [...] líka so nógv fyri sína egnu skyld sum fyri Jonasar. Styrkin í dagbókslýsingunum er tað inniliga, at lesarin kemur tí skrivandi so nær. (Dagbóksskaldsøgan er ikki óvanlig í europeiskum bókmentum, t.d. Blicher

1 72 1,39 Bjarni Hammer 1 72 1,39 Kristianna Winther Poulsen 1 72 1,39 Bjørt Samuelsen 1 77 1,30 Lesarin leggur kanska merki til, at hjá summum eru skrásettir tilsamans 77 tingfundir, og hjá øðrum 72. Tað