tvey bløð í einum við hvør sínum heiti: Snirr til tey yngru, og Strok til tey eldru. Byrjar tú úr øðrum endanum, eitur blaðið t.d. Strok, men tá ið tú ert komin á opnuna í miðjuni, mást tú venda blaðnum

jarðgrønt staðið eftir í strokunum sum einglamerki. Hyggja vit eftir myndunum hjá Øssuri, eru hansara strok í sterkum litum, hvar hann letur fjøllini, fjørðin og húsini í skart og skrúð. Hann tosar og talar

Hann strýkur penslin eftir málninginum, og tað er púra greitt, at her er ikki talan um tilvildarlig strok. ? Eg dugi ikki at greiða frá, hví lívið er grønt. Kanska er tað bara mín fantasiur, men lívið er

BARNABLAÐ Snirr og Strok er barnablað, ið kemur út einaferð um mánaðin. Blaðið er uppbygt upp á ein rættuliga smartan máta. Tað er býtt upp í 2 bløð. Strok er til tey eldru, og Snirr til teir yngru lesararnir [...] til adressuna hjá barnablaðnum, skriva eitt sindur um teg. So kanska onkur skrivar aftur. Í blaðnum Strok, ið er til teir eldru lesaranir, hava tey nakrir fastir tættir. Sum »Blits«, ið er ein opna við tí

heldur ikki einfalt og eg máli veruleikan, sum heldur ikki er einfaldur. Lívið er ikki bara nøkur strok og mín gongd í listini er ikki einføld. Málningar eru ikki í slekt við hvønn annan. Eg hoyri ikki

vóru. Hetta var tó ein serstakliga hugnaligur gongutúrur. Veðrið var gott, bert lítið lot og eitt strok av ælingi av og á. Tó ikki so, at tað órógvaði. Fólk, sum vóru á veg norðureftir, gingu í smáum bólkum

kallar framsýningina ta frægastu í nógv ár. Musikkur av Reyni Nógv frískt blóð, men eisini onkur nýggj strok hómast frá onkrum av teimum gomlu. Hóast Bárður Jákupsson framvegis er eyðkendur, so eru sjónligir

sindur reyð, men hetta re ikki reytt, sum loypur á, men stilt reytt og so nøkur skitsukend brúnlig strok, sum kunnu ímynda eina kaj. Tað er ein sterk rúm kensla í hesi myndini, og hon hevur skitsurnar frískleika

Hjartastyrkur Sunnudagin er Flaggdagur og tá plagar at verða skipað fyri ymsum tiltøkum. Í Suðuroy verður eitt heldur óvanligt tiltak flaggdagin. Tá verður nevniliga skipað fyri flaggdagsgongu ella fl

Sólsker, sum tekur sær av hundinum, sigur, at tað er onkuntíð komið fyri fyrr, at hundurin er farin til stroks. ? Men hann plagar altíð at koma afturíaftur sjálvur, tí honum dámar væl at ganga í síni egnu verð