tí prestar og prædikumenn vitja so tíðum, og restini tekur lærarin sær av, »so mundi nøkur sál hava neyð har á staðnum?«. Og stressaðir ferðamenn, sum vitja, meina, at her má reinleikin búgva. Síðani vísir

noyddust at læra seg eitt sindur av fronskum fyri at kunna spæla og siga síni meld. Reimar kom tá heilt í neyð, tí hann hevði gloymt, hvussu ?seks? æt á fronskum og kom tí at melda sjey kleyvarar í staðin fyri

menniskjansligheitina, vit fingu við okkum úr paradísinum, tá alt var sára gott, eingin sorg, eingin neyð, eingin synd... Innast inni, har sum vit eru og verða særd, har vit kenna okkum hjálparleys og maktarleys

hann helt, at tað var ov galið, at vit hava onki føroyskt heiðurstekin til tey, sum hjálpa øðrum úr neyð. Tað, sum beinleiðis gjørdi útslagið, varð bragdið hjá tvøramanninum, Finn Terja Samuelsen, táið hann [...] so tætt at havinum og náttúrini, ikki hevur eitt alment heiðurstekin til tey, sum hjálpa øðrum úr neyð. ­ Tað hava øll onnur, og, hvussu ofta hava vit ikki sæð føroyingar fáa heiðurstekin frá útlendingum [...] gjørdi hann hesa heiðursnálina sum eina symbolska viðurkenning og tøkk til tey, sum rætta fólki í neyð eina hjálpandi hond. Nálin ímyndar eitt ljós, við eini glæmu rundanum. ­ Tað er ein gleði at kunna

trupult. Tað trupla liggur í, at arbeiðið vit fáast við er sprottið úr einum tørvi um hjálp og mangan úr neyð. Hetta kann gera at mál á fundum mangan verða meira kensluliga viðgjørd enn sakliga. Karin Margretha

kommunuskuldina. Tað ger tað ikki lættari at gjalda hana aftur, kanska tvørturímóti. Kommunuskuld av neyð Eg hoyrdi Eilif Samuelsen í Fimmaranum siga, at kommunur høvdu lænt seg út á bláman. Og tað er eisini

virðing fyri og teir skulu ikki vera verri fyri enn limirnir hjá Ingeborg og Karl, ið ikki líða nakra neyð.      Hans Birgir Hansen

desember - um fólk halda fram so leingi við at koma til sýningarnar. Men tað verður neyvan nøkur neyð, tí Leikhús Jól plaga at verða væl vitjað. Atgongumerki fáast í Kunningarstovuni og í Sjónleikarhúsinum

at Ingeborg var heimsins størsta ónytta, og annars at sosialistarnir vóru orsøkin til alla heimsins neyð og mest av øllum til, at vit hava tað skattaprosentið, vit hava. Og so ein remsa við øllum utopisku

ábendingar um, at hann ikki komí neyð av úrsliti bankakanningarnar. Eisini Anna Birgitte Lundholdt lat frætta, at hon hevði fingið ábendingar um, at hon ikki kom í neyð av bankakanningini. Seinastur í røðini