at træbonkurin, sum stóð á terassuni, hevur loftað mær eitt sindur í fallinum og hevur gjørt, at nakkin ikki tók í gólvið. Undir hjartamýkingini brotnaðu eisini rivjabein í bringukassanum, og soleiðis

andróðurin gjørdist av tí harðasta. Eisini kunoyingar vóru á Skøllunum henda dagin. Teir rýmdu, slitu upp Nakkin og lógu undir Øldubarmi alla náttina. Tá blankskálamenn sóu kunoyingar fara til árar, skuldi Klæmint [...] Blankaskála hava á munni, at best var at leggja ein rakstur aftrat, teir mundu fara at vinna upp Nakkin kortini. Tiltiknir vóru teir við árini. Í grundaróðri og í andróðri skuldu teir altíð liggja fremstir [...] hann vaks vindin í hvørjum, og tá ið raksturin var av, var ikki hugsingur um at sleppa upp undir Nakkin. Her gjørdist einki uttan at hava stavnhaldið móti Viðareiðishellu. Teir vunnu heim fyri Torvuna

fyri fólkið, ið hevur valt tey 33, sum manna Føroya Løgting, brettist ryggurin alt meira afturav, nakkin tekur nú í nakkapúturnar, her er ongin ivi longur, burturav fleiri hundrað túsund tonsum av upps [...] vemmiliga fittur við hesar fýrarnar, foyrurnar eru sum gjáir í pannuni á Jørgen, hann sær øgiligur út, og nakkin á Vestergaard er so stívur sum fjøðurin á einum gomlum Bedford lastvogni. Hetta snýr seg altso ikki

tigandi bátur frá landi við børnum og aldrandi kvinnum innanborða, 9 í tali. Leiðin gekk norður um nakkin og yvir til Kunoyar, meðan tær síðstu gløðurnar sortnaðu á grúgvuni. Síðani tá hevur verið øskukalt

leiðirnar, teir serliga hava roynt við Brattaskorð, eru leiðirnar norður úr Kallinum og millum Kallin og Nakkin. - Ein stórur partur av veiðini hevur verið hýsa, men tá vit fóru at blanda gággu upp í agnið, fingu

boygt seg niður at binda lissur vegna ryggpínu, tey sum í langa tíð ikki hava snara høvdinum á, tí nakkin er so illa farin av sliti. At glíða í hálkuni sum vaksin, tað setir seg, ikki bert sum pína, men

boygt seg niður at binda lissur vegna ryggpínu, tey sum í langa tíð ikki hava snarað høvdinum á, tí nakkin er so illa farin av sliti. At glíða í hálkuni sum vaksin, tað setur seg. Ikki bara sum pína, men

Spælararnir trívast væl saman. Spælskiparin úr Hoyvík, Jónas G. Djurhuus, hevur náttbrillur, og nakkin hvílur á eina av hesum nakkapútunum, sum tú kanst keypa á flogvøllinum. Hann situr mitt fyri, so

sum slongdist til síðuna, rendi inn í eina trappu og bóltaði runt. John Sigurd breyt pannuna og nakkin sprekkaði. Spongin í høgra fremstafingri slitnaði, hann hevur mist luktisansin og kann bara hyggja

at sleppa burtur úr aftur. Fyri umleið 2 árum síðani, datt eg úti í haganum, í arbeiðsørindum, og nakkin brast í vøllin. Eg gjørdist rættuliga ringur, og kom undir læknahond. Fekk trupulleikar við andadráttinum