kortini av og á ? eisini eftir loknan skúladag fyri at forvitnast. Eisini mánadagin í hesi vikuni, tá veðrið var av tí allarbesta. Halla sat á súkkluni hjá Rúnu, og saman flentu tær og hugnaðu sær í skúlagarðinum
ógvuliga hugnaligt kvøld í Vági, og eg eri líka spentur hvørja ferð – spentur eftir at síggja, hvussu veðrið fer at hátta sær, og hvussu alt tiltakið annars fer at taka seg út. Tað er ikki sørt, sigur hann
Vit sóu nokso skótt, at hetta kom neyvan at ganga. Vit høvdu 2000 fjórðingar eftir at rógva, og veðrið var so ringt, at róðrið kom ikki at halda til túrin. Lagið á monnum var alt annað enn gott, og støðan
eta føroyska gás og so okkurt lættari út á kvøldið. Vit hava okkurt smávegis av fýrverki. Verður veðrið hampiligt, fara vit út um eina løtu. Annars dámar okkum væl, tá fólk koma á gátt. Gevur tú nýggjárslyfti
tær flestu vórðu keyptar í Føroyum, sigur komandi varaborgarstjórin. Gunvør Balle sigur, at ringa veðrið um jólini sum so ikki hevur ávirkað jólini hjá teimum - annað enn, at gongutúrarnir hava verið avmarkaðir
kunnu eydnast hjá honum. Um heystarnar plagar hann eisini at leita vestur hagar. - Neyðugt er, at veðrið er gott og streymurin góður, sigur hann. Útróðrarmaðurin í Fuglafirði hevur havt Gáski-bátin í eini
og fáa 40 tons. Síðan kom illveður, og teir noyddust til lands í Hetlandi ella aðrastaðni. Tá ið veðrið blíðkaði, fóru teir útaftur og fiskaðu eini 100 tons aftrat, so skipið var fult. Tá ið hesir bátar
navn eftir dóttur hansara. - Hann fór avstað í morgun við 10 stampum út á Larvasagrynnu. - Nú var veðrið eisini til vildar, sigur Dia. Samstundis kann staðfestast, at streymurin var góður í gjár, og verður
at fyrstu veðurtíðindini hendan mánamorgunin vóru góð, men sum tað leið út á fyrrapartin, gjørdist veðrið meira ruskut. - Eg gavst at fiska um hálvum tólv tíðina og fór at sigla til lands. Eg var staddur
manningin kann trína á føroyska jørð? - Um vit fáa hetta veðrið, ið hann lovar nú, so rokni eg við, at vit verða har um einar fýra dagar. Um vit siga at veðrið heldur, segði Livar Nysted við Hilmar Jan Hansen