hava tey virkað feskan og frystan fisk, og á Sandi hava tey saltað. Tað hevur verið okkara stóra styrki, leggur stjórin afturat. Tað hevur annars verið ført fram, at tað ber ikki til at hava lønandi f

kvinnuni, ein tilbiðjan, sum nærkast hálovan. Kvinnurnar eru vísar og loyndarfullar og hava eina styrki í sær, sum er eldri enn okkara tilvitan, og sum maðurin bert kann royna at gita sær til. Tað eru

viðmerkingum. Nakrir »metaforar« Havi eisini hug at draga nakað av myndamálinum fram, ið veruliga er ein styrki hjá Jóanesi. (p. 51) »Í veruleikanum var blæan eitt flagg, og tað vakrasta flaggið í øllum býnum

at tey menniskju, sum hava verið fyri ófatuligari mótgongd og stórum missum, hava fatur á onkrari styrki, sum kallar ikki bara á tína virðing, men eisini ger teg spyrjandi: Hvat er tað fyri eitt loyndarmál

til altjóða kapping. Eg venji saman við teimum hvønn dag, og kenni tí neyvt teirra veikleikar og styrki. ? Men ein vansi er, at tað hierakiið, sum er í Havnar Svimjifelag, verður ført beinleiðis yvir á

sum hava skrivað tónleikin, og tí hevur hann verið rættiliga fjølbroyttur. Tað er sjálvandi ein styrki við tí, men tá tú skrivar allan tónleikin til eina fløgu sjálvur, er tað lættari at fáa ein reyðan

­ Tað er ilt at meta um okkara styrki út frá hesum dystinum, tí mótstøðan var ov lítil, segði venjarin hjá donsku hondbóltsgentunum, Ulrik Vilbek, eftir stóra sigurin á Kina týskvøldið. Hetta var fyrsti

T.d. er kunningarstovan limur. Hon sigur, at ein avgjørt styrki hjá teimum, er, at handilslívið er so fjølbroytt. ­ Ikki minst er tað ein styrki, at vit hava nógvar, stóran matvøruhandlar. ­ Av tí, at teir [...] Tað verður eisini koyrandi úr Runavík til Klaksvíkar og til Vágar. Men tað skuldi tað verðið ein styrki, at vit hava eitt sterkt handilslív og eina framkomna handilsmentan at byggja á. Stongt Jóaaftan

avreiða í Føroyum, og eru avreiðingarnar uttanlands avmarkaðar, hevði tað blivið verkfallinum ein stór styrki. Men tað, Óli Jacobsen avdúkar í Sosialinum í dag, tekur í hvussu so er henda trumfin frá arbeið

Egholm og Emil L. Jacobsen, hevur greitt úr hondum eitt valaverk, og bókin hevur eina av síni stóru styrki í teimum mongu myndunum, sum Hans Jacob Egholm hevur savnað saman við Álvi Haraldsen og Carl Mortensen [...] bókini snýr seg um framúr góða árið 1997, tá B36 endurvann FM-heitið. Myndirnar í bókini eru ein stór styrki, og tað er frálíkt at síggja, at ritstjórnin hevur verið nærløgd við myndatekstum. Og tað er stuttligt