umsóknina fyrr enn um tríggjar vikur: - Og tá skal umsóknin helst aftur ígjøgnum føroysku skipanina. Gud viti, hvussu langa tíð, tað fer at taka. Claire hevur bara meg her í Føroyum, og skal hon spæla púra
svimja o.s.fr. ? Og her heima eru vit so hepppin, at tað er bara at fara beint útum, so eru vit í Guds fríu nattúru og tað er onki so sinnisríkandi sum tað, sama, hvussu veðrið er. Onnur góðu ráðini frá
nakað í hana, men sum nú var deyð, hevði sagt henni: ?Tá ið ein stjørna dettur, fer ein sál upp til Gud." Hon bresti aftur ein svávulpinn móti vegginum, hann lýsti uttan um hana, og í glæmuni stóð gamla
tríggjar bøkur út á svenskum, sum síðani eru týddar til nógv ymisk mál. "Gamla tanter lægger inte ægg", "Gud som haver barnen kær har du någon ull" og "Sucka mitt hjærta men brist dock ej"
at teir blandaðu ongantíð kristindómin saman við politikkinum á tingi, teir skildu ímillum, hvat ið Guds var og hvat ið keisarans var. Tað mesta, hesi nýggju fólkini, sum hava sett kristindómin í system
mær synd í Gaarder, sum í eini handavending skuldi svara spurningum um fundamentalismu, humanismu, Gud, alheimin, deyðan, náttúruna, seg sjálvan, Jesus, Augustin, tilvild, bøkur sínar o.s.fr. Evni, sum
meira oyðileggja tað góða og reina menniskjað, sum betalir nógvar krónur í skatti til samfelagið (Gud). Samfelagið má so at siga rudda alt av vegnum, ið kallast kann ein sjúka, t.e. øll, ið eru samkynd
menniskju eru programmerað til at reika friðleys runt, tí lívið er ein millumstøð, og materialisma er Gud. Lýsingar hava hertikið mánan, har eitt Colamerki stendur og blinkar, og á jørðini eru menniskjuni
fagur ein skari, hann hvílist har úti, men vaknar ein dag og syngur frá sjónum hitt himmalska lag. Gud gev okkum øllum tað landið at ná, har skyldfólk og vinfólk vit uppaftur sjá, tá hirðin sítt fylgi úr
Hesir stíga fram og siga, at Bíblian ikki í øllum førum er innblást av Gudi. Teir loyva sær at skræða Guds orð sundur fyri eygunum á teimum, sum tey skulu vera andaligir vegleiðarar hjá. Jesus segði um slíkar:
