m? Um so er, at ein ítøkilig og munagóð ætlan er á veg, hvussu kundi hon hugsandi sæð út? At enda spyr katrin Dahl Jakobsen, um landsstýrismaðurin heldur at ábyrgdin fyri hesum samfelagsbólki er nóg væl

hevur havt til sítt kæra móðurmál. Áðrenn vit reiðiliga hava fingið samrøðu okkara mill­um í gongd, spyr Palli: »Hvussu dámdu tygum Jóannes bónda?« Tað var eins og hann við hesum spurningi vildi tryggja

ein av stigtakarunum til eitt nýtt hondbóltsfelag. Hann hevur stovnað ein bólk á Facebook, har hann spyr um uppskot til navn og annað til felagið. – Vit eru nakrir, sum fegnir vilja spæla hondbólt, og nú

allir menn á dekkinum. Teir fingu eina lissu um Mourits og fingu drigið hann inn um aftur. Hans Jakku spyr aftaná Jákup, hvussu tað bar til, at hann soleiðis knappliga leyp av koyggjuni og rann fram á bógvin

Hoyrdi onkran siga orðið, moyskitin. Løgið orð. Tað ber neyvan til. Moyggin er jú rein og skær! Onkur spyr, um blaðmálrøkt man gera nakran mun. Ja, man tað ikki vera? Fyrr søgdu fólk: Faklarnir til kyndlagonguna

føddur og uppvaksin í Zimbabwe, og alt lívið hevur hann arbeitt fyri landið. Hvagar skal hann fara, spyr zimbabwiski ST-sendiharrin, Boniface Chidyausika, í samrøðu við BBC. Tað hevur annars ljóðað í seinastuni

orðafellið sigur, men samanumtikið hava tað kortini verið 3 góð ár. Stóri spurningurin er so: "Hvat nú?" Spyr nakrar av nýfloygdu pisunum, og tað er stórt sannlíki fyri, at tú fært sera ymisk svar - og tað er

politiska líkasælan frá í fjør, tá játtaði stuðulin varð brúktur til onnur endamál, at endurtaka seg, spyr Jenis av Rana. - Hóast stutt er til fyrstu fjøllini verða gingin, vóni og vænti eg, og óivað mong

nú er fyrsti ársfjórðingur við at fara aftur um bak og enn er ongin lógarbroyting komin. Henrik Old spyr um vit sostatt kunnu vænta, at flutningsstuðul enn verður latin eftir gomlu lógini. ? Er tað so, fer

heldur Sirið Stenberg, løgtingskvinna fyri Tjóðveldi, og tí spyr hon nú Bárð á Steig, løgmann, um hann ætlar at gera nakað við tað. Sostatt spyr hon løgmann, um nøkur ætlan fyriliggur um at bera so í bandi [...] hava serlig høli til taks til tey at vera í, meðan tey bíða eftir farti millum oyggjarnar. Og hon spyr eisini um nøkur ætlan fyriliggur um at geva teimum, sum koma til landið, umstøður at halda tilmælini