Strimla síðani tann vælstokta høsnarungan omaná bananirnar saman við bacon. Píska róman stívan og koyr kilisósina í róman. Stoyt hetta omaná høsnarunga/bacon/banan blandingina. Stroy jarðnøtirnar omanyvir

skalt tú velja meg, tí tað er eingin annar, sum arbeiðir fyri okkara rættindum. Far á val í morgin og koyr hesa samgonguna frá.

Eyðun á Borg HB: Onkur segði mær, at HB-viðhaldsfólk rópa: Kåmm så, HÅBÆH! og ikki: Koyr á, HÁBE !? Ikki man tað vera. Ikki nú á døgum. KÍ: Kann tað bera til, at norðoyingar rópa KÅÍ á liðið har norðuri

havi eisini etið døgurða og millummála her inni, so talan hevur at kalla verið um arbeiði út í eitt koyr. Umframt at talan hevur verið um nógva ferðing. Vil tað siga, at tú longu eftir hálvum ári ert útslitin

Betri trygging, fremja vit átak um gáloysni hesar komandi vikurnar. Kjarnan í átakinum er filmurin ’Koyr. Bara. Alt annað er býtt.’ og varpar hann ljós á tað, sum vit oftast lata okkum órógva av, meðan vit

at gníggja tær inn í olju, áðrenn tú byrjar at massera. Stoyt ongantíð kalda olju beint á kroppin. Koyr ríkiliga nógva olju ella glíðikrem á hendurnar og brúka langar og bleytar rørslur. Byrja til dømis

munandi íløgur, nú tað privata heldur aftur ella er farið á húsagang. Endamál-ið er at halda hjólini koyr-andi, til nýggir møguleikar vísa seg innan tað privata økið. Men hetta krevur sjálvandi fígging. Antin

vøkur oyggj. At koma til Skop­unar og koyra við bussi eystur til Dals er hug­takandi. Tá so bussurin koyr­ir gjøgnum bergið, har veg­urin er so smalur, at man sær niður yvir tað bláa havið, og tað brøttu

altíð seinast! Skemt og látur og ein og annar eingilskmaður vendir sær við! Vit setast í Manchester og koyr atveir drúgvar tímar til Birmingham á einum óinteressantum motorvegi (nája, vit sóu Aston Villa vøllin

landsliði, at vit ikki stilla upp við sterkastu manning. Vónandi hava øll í hesum máli lært av hesum. Koyr á Føroyar.