hugtakið, makrelur her við Føroyar. Hesin makrelur hevur púra stongt fyri føðini hjá lomviga, álku, lunda, ritu og ternu. Nú eru vit í juni mánað, og havið alt er lívleyst. Nú vanta nógvir árgangar av fugli [...] meira av makrelinum. Tað hevur sanniliga skund. Við hetta lag kunnu vit siga farvæl við lomviga, lunda, álku, ritu, ternu, og annan fugl, sum eg ikki nevni her. Vit standa á einum krossvegi til ta nýggju

var ein jarn­pláta uppi undir. Plankin var tó ikki ordiliga leysur, og vit fingu dunkað hann nøk­u­lunda niður við eini sleggju. So vit við margarini at smyrja, har opið var, og so at negla skottini omanyvir

lundaholunum. Lundi sæst um alla oynna so neyðugt er ikki at fara út í Mykineshólm, fyri at síggja lunda. Vit mugu eyðmerkja sárbærastu støðini tá tað kemur til lendi og djóralív og so út frá hesum finna

ymsum støðum. Og Høgni heldur, at stuttligt hevði verið hjá børnuum í ferðalagnum at sæð ein livandi lunda tætt hjá og kanska sloppið at hildið á honum. Vit fara tveireinir niður í bakkan, og Høgni stingur

At tað ber til at sita á útoyggj, har 10 fólk búgva og geva bøkur út, eru tey bæði Árni Dahl og Marianna Debes Dahl dømi um. Á forlagnum Fannum hava tey nú í 20 ár givið 90 bøkur út, sjey komu í fjør,

At tað ber til at sita á útoyggj, har 10 fólk búgva og geva bøkur út, eru tey bæði Árni Dahl og Marianna Debes Dahl dømi um. Á forlagnum Fannum hava tey nú í 20 ár givið 90 bøkur út, sjey komu í fjør,

heim. Heim og yvir aftur til Íslands Vit vóru ikki leingi heima, men fóru yvir aftur. Tað var á nøku­lunda sama hátt sum fyrru ferð. Tað var ikki nakað fast vit fóru yvir til. Tað vanliga var, at menn fóru

Joensen. Mamman er ófør at royta, og tað hevur hon gjørt í nógv ár - eisini tá teir áður fleygaðu lunda - og pápin dugir øll ting, sum hava við fuglaveiði og reingerð at gera.

dramatiskan deyða. Hetta var tann 2. juni 1894, tá hann sjálvur fimti fóru út um oynna at fleyga lunda. Hesum greiðir Jóan Krist­ian Poulsen frá í Hestsøgu. Fýra fóru uppá land, og ein var eftir í bátinum

Fyribilsúrslitini frá kanningunum seinasta summar benda á, at føroyingar hava etið nógvan fugl, bæði lunda og lomviga. Eisini hava forfedrarnir etið tosk, men eisini laks og síl. Kanningarnar av fláunum vísa