grønan kjóla, sum Eivør var í, tá hon fekk virðislønir handaðar herfyri. Ein grønur ull kjóli, sum hon bar ómetaliga væl. Eisini skaraði hon framúr, tí hon sum tann einasta kom í einum kjóla við sterkum liti

tuskaði niðri í Sveis og royndi at avmarka tapið ímóti hollendsku heimsstjørnunum so nógv, sum tað bar til, vóru landsliðsspælararnir Fróði Benjaminsen og Hans Fróði Hansen við Fram í Grindavík. Har var

í Garðsenni. Sum ungdómar og vaksnir hevur tað verið ein sjálvfylgja at koma suður so ofta sum til bar. Hetta var okkara annað heim, sum altíð stóð opið. Kenslan av hita og kærleika dróg okkum suður um [...] teljast í mong túsund tal, Tó røktar hann øll líka væl. Sigvald hevði óvanliga gott skil á seyði og bar sjálvur sera stóran alsk til seyð og seyðahald. Hann var m.a. seyðamaður uttan Knúka, og hevði fram

kósini Einki er at ivast í, at sigurin var ein av teimum heilt søtu í HB-húsinum. At hann so eisini bar við sær, at HB nú bert er eitt stig frá oddaplássinum, gjørdi ikki smakkin verri, og sum støðan er

, men eitt støðugt sakn og stríð. At vera til fiskarí í mánaðir á Flemmich Kap, Irmingarhavinum, Barens-havinum, Svalbard, Íslandi ella at fiska undir Føroyum, er ongin paradís-tilvera hjá sjófólki ella

rógvarunum vóru burturstaddar. Við skiftandi manningum luttóku tær í fleiri kappingum, og á Ólavsøku bar tað teimum til at vera mannaðar soleiðis, sum tær helst vildu vera tað. Í ár hava tær vant væl og leingi

fyriliti vit altíð muga taka í einum heimi, sum broytist so skjótt sum ongantíð áður. Nú um dagarnar bar tó av, tá ið keglið og smáligheitirnar fingu so stórar dimensiónir, at ein setti sær sjálvum álvarsaman

hann var lítil. Hann varð uppgivin sum 12 ára gamal av skúlanum, og ongin vildi kennast við, at hann bar eitt brek. Allarminst sjálvur vildi hann viðganga tað, men mamma hansara stríddist í mong ár við at

Gásadal verður aftur kastað, men heldur ikki har ber til. Ikki fyrr enn fyri opnum Gáshólmssundi bar til, hóast fongurin var lítil. Ein brosma, tveir smáfiskar og ein trælsrassur. Tað var alt. Men túrurin

Tá kom Tórur (pápi Rannvá) sáttliga gangandi, sleit móður frá dóttur, tók neyðars konu í fangið og bar hana inn?" Rannvá varð nú innistongd í Havnar Skansa. Hon bardi nevarnar móti vegginum, til blóðið [...] kommandantin dámdi eisini væl í Skúvoy, men manninum dámdi minni væl, at tey trivust so har í oynni. Hann bar ótta fyri, at fólk fóru at finna út av, at Ragnar var hansara sonur, og at loyndarmálið, sum Rannvá