trýbýttur, ímyndar ta opnu bókina, Bíbliuna, sum prestur lærir úr. Ein bein grótpláta framman er ryggurin, meðan tær báðar síðurnar eru tann upplætna perman, sum prestur so stendur inni í og lærir úr. Lundar í

undirspæl. Heri Joensen, prestur, prædikaði yvir dagsins tekst. Og fyri at donsku gestirnir skuldu fáa nakað við, hevði hann umsett prædikuna til danskt og kopierað gestunum. Heri prestur tosaði um at vera tann [...] fáa. Fremmandafólkunum dámdu sera væl rabarbusúltutoyið hjá Sólvu. Meðan fólk sótu til borðs, kom prestur, og so var skjótt tíð at fara í kirkju. Tað var ein serlig uppliving at vera í kirkju í Kirkjubø [...] maðurin fall aftur hagar, hann átti at vera. Tað er eisini her, vit skulu gera okkara tænastu, segði prestur. Eftir guðstænastuna vísti Páll Patursson donsku gestunum runt í Kirkjubø. Hann greiddi frá tí søguliga

fólk var í kirkju sunnumorgun. Og so átti løgmaður tørn at siga forsætisráðharranum frá, at meðan prestur var á prædikastólinum, skavaðist fólk í forkirkjuni, og deknurin fór at vita, hvør ið var. Tá hann [...] nakað, sum helst eingin nakrantíð hevði sæð á Viðareiði tá - kúvendi hann innaftur. Hesum mátti prestur taka sær av, helt hann, tí nú stóð sjálvur Fanin í forkirkjuni. Menninir vórðu tó væl móttiknir og

teimum mest hátíðarligu løtunum um ólavsøkuna. Vit munnu vera mong, sum fyri ólavsøku tosa um, hvat prestur man fara at siga í ár. Ymiskt er, sum prædikurnar eru. Summar fara aftur við borðinum og eru gloymdar [...] at tær liva á mannamunni, verða tiknar fram aftur ár um ár í samrøðum. Prædikan, sum Sonja Klein prestur helt á ólavsøku í ár, kemur í søguna. Hetta man vera ein av teimum bestu prædikum, sum hildin er

teir ei mugu nýta, bert á Kaj teir kunnu líta, í rongini situr hann treystur, hann rópar sum ein prestur. Á ólavsøku kom tólvti maður, altíð er hann fróur og glaður, Poli okur hann mugu nevna, fattur og

Veðri henda dag var illsligt, vindur og regn, men tað løtuna í prestur kastaði jørð á, varð ein skái; ein hugsaði við sær sjálvum, at henda skáa hevði Jógvan uppiborið. Stóran part av lívi sínum var Jógvan

Patursson, Rasmus á Háskúlanum, Henrietta Høgnesen í Oyndarfirði, Sigrid Lútzen í Klaksvík, A.C.Evensen, prestur í Todnesi og. onnur við at fáa í lag eina ?goymslu?, sum ikki bara skuldi hýsa fornlutum, men eisini

Grind. Á hesum fundi verða tríggir røðarar, og eru teir óli Breckamann, fólkatingsmaður, Emil Olsen, prestur og Eyðun Elttør, oljumálaráðharri. Á fólkafundinum verður sangur eisini á skránni. Eftir fólkafundin

Grind. Á hesum fundi verða tríggir røðarar, og eru teir óli Breckamann, fólkatingsmaður, Emil Olsen, prestur og Eyðun Elttør, oljumálaráðharri. Á fólkafundinum verður sangur eisini á skránni. Eftir fólkafundin

presturin Fruelund - les tann seinna partin av navninum sum í orðatakinum: Bráð er barnalund. Ein annar prestur eitur Lindemann, og navnið er ein góð lýsing av, hvat ið høvundurin heldur um fólkakirkjuna. Afturfyri