Tað var partur av ambiensini. Av huglagnum. Tónleikurin var av minni týdningi. Seinastu dansirútmur­nar, sum við vissu fingu fólkini, sum vóru so pyntað og smurd og lekkur, at rista kroppin eitt sindur,

best. Vit mugu ansa eftir, at vit ikki skapa tílíkar umstøður fyri børnini, at vit taka møguleik­ar­nar frá teimum at menna allar sínar ríku eginleikar. Børnini kunnu verða skerd og taka skaða av tílíkum

til at verða tað uppá ein stuttligan, sarkastiskan máta við frágreiðing um tekstir­nar og/ella skemti millum sangir­nar. Heildin er framúr »200 Decibel« er sett saman av nøkrum av bestu løgunum frá teimum

Jesper Theilgaard greiddi frá teimum ymisku ástøð­unum um orsøkina til Glo­bal Warming, sum eru kom­nar seinastu árini. – Tó eri eg vísur í, at CO2-útlátið hevur størstu ávirkanina, sigur hann. Annika Berg

Jespersen, hevði onki annað val enn at royna at gera, sum landsstýrið vildi. Hann royndi at leggja stovnar­nar saman, men gavst, tí hann helt uppgávuna vera vónleysa. Nú hava so nýtt stýri og nýggjur stjóri tikið [...] ir skaptar, aktuellar sending­ar sóu heimin úr føroysk­um sjónar­­horni, siglt varð kring oyggjar­nar at greiða frá landinum o.s.fr. Av nærlagni og vilja til at bróta upp úr nýggjum fekk útvarps­ar­beiði [...] sjónvarpið fekk, kann sammetast við ávirk­anina, sum útvarpið hevði fyrstu mongu árini. Sending­ar­nar vóru felagshendingar fyri alla tjóðina. Kanningar hava onkuntíð víst, at 80 prosent av fólkinum hugdu

til tað. Men sannleikin var, at eg var veikur. Hon hevði bara ikki upplivað teir keðiligu tendensir­nar hjá mær við alkoholi og stoffum. Tá eg var blivin 19, og vit høvdu verið saman í uml eitt ár, drakk

lærarum og øðrum skúla­fólki eins væl og foreldr­um til ikki bert at seta sítt álit á politikkar­ar­nar. Teir broyta valla skúl­an til tað betra. Ný­­skap­anin á skúlu­num má fyrst og fremst koma frá fo

belgiarum og grannalondum teirra fyri Føroyum yvirhøvur, hevur eisini vaksið seg stóran seinastu vikur­nar. Soleiðis ljóðar dagføringin, ið Sosialurin hevur móttikið frá føroysku sendistovuni í Belgia. Fjø

onkuntíð. Men tað vardi tó ikki leingi, fyrr enn spenningurin á pallinum kom niður á jørðina, og gentur­nar slappaðu meira av, tordu betri at syngja, kláraðu at smílast uttan at krympa yvirvørr og kjálkar og

sjáldsama seint. Men arbeiðið, hann ger, er snøgt sagt ólastandi. Í løtum eru allar sjúkrasystrar­nar samstundis á Brúnni, sum tær kalla rúmið við telduskíggjum og eygleiðingargluggum á intensivu deild