av. Hann var við Smirli í fimm ár. Tað var ikki bert tað, at hann ikki kom í maskinrúmið, men hann var heldur ikki í landi alla hesa tíð. Tá vóru ongar bryggjur, sum Smiril kundi leggja at. Og hann var [...] tosa við skipar­an. Hann var sera gruggutur og segði, at um hann gjørdi sína skyldu, so sendi hann Vesta til botns. Men eftir sum tað vóru so nógv ferðafólk á dekkinum, so vildi hann lata Vesta sleppa við [...] í Havn. Hann var farin ta tá longu leiðina heim í býin á telefonstøðina at ringja til pápa sín. Tað var fínasta veður. Pápi bað hann skunda sær til hús, tí har norðuri var ódn. Tað gjørdi hann eisini og

beiggi var Effe. Hann tosaði ofta um, at hann skuldi blíva prestur, tá hann bleiv stórur. Men hann bleiv hovmeistari. Eina tíð stjórnaði hann einum hospitali í New York. Seinni gjørdist hann hovmeistari á [...] á loft, har sat Kristian á Gørðum. Hann var ein eldri maður tá. Hann sat í trappuni við hondum undir kinn og lurtaði eftir okkum, men hann segði einki. Tá hinir eru farnir sigur Kristian: “Tú skal ikki [...] sigla. Hann var ein flottur fýrur, og undir 1. veraldarbardaga kom hann í amerikanska krígstænastu. Men hansara upplivilsir gjørdu hann sálarliga sjúkan í fleiri ár. Tað var ikki fyrr enn hann fekk sj

Flúgvarin vendi so knapt, at hann misti nógv av ferðini. Hann kom nú upp móti ættini, og hann byrjaði at fara niður móti sjónum. Vit hoyrdu, at hann pressaði motorarnar alt, hann orkaði fyri at sleppa upp [...] løgið, at pápi ikki bygdi egin hús, sum hann væl hevði kunnað gjørt. Men hann var jú einabarn, og tí stóð hann eisini til at fáa húsini sjálvur. Eisini vildi hann stuðla sínum foreldrum. Men hesir yvirbygningar [...] hyggja. Hann fleyg nakrar ferðir aftur og fram uttanfyri fjørðin. Tað vóru nøkur vátaslettingsæl beint tá. Men so sleit í. So sá eg, at hann kom inn eftir. Hann var bert um 50 metur uppi, og hann fleyg framvið

við Ejler Djur­huus, son Kristian. Hann greiðir nak­að frá pápanum, men hann greiðir eisini frá síni egnu tíð, eisini sum sýslumaður í meira enn 40 ár. Millum annað hevur hann áhuga­verda frá­søgn um [...] eisini benda á. Ein abba­sonur teirra varð júst Kristian Djurhuus. Hans Andreas man hava kent seg sviknan, tí hann setti ikki síni bein aftur í Ólastovu. Kristian skrivar annars um ommuna, at hon hevði tænt [...] øllum, hann hevði upplivað. Og hann fekk mangan høvi at minnast aftur á hesa hending um­borð á “Dagmar”, tá skipið seinni kom á Havnina, og hann kom um­borð sum “karantænebetjent”, eitt starv sum hann hevði

eitt sindur dølskur har hann gekk, men nú reisti hann seg upp í fulla hædd, og tá var hann høvdið hægri enn Effersøe. Hann lætst bara sum einki og gekk víðari. Hetta hevði hann eisini sloppið, um ikki [...] miðskips stýriborð. Hann hyggur uttanborða, men hoyrir bert eitt skvólpandi ljóð. Hann tekur eina harpun, sum hann plagdi at veiða haj við. Hon var bundin til stórmastravantið, og hann skjýtur harpunina [...] kendi hendan Marius úr Sumba. Hann kom so at arbeiða hjá okkum. Marius var trúgvur, og tað var ordan í hjá honum. Hann kom, og eftir stuttari tíð búði hann hjá okkum. Hann tók sær serliga av neytunum. Eg

dagligu gongd framvið Óla­stovu. Hann brummaði altíð ein djúpan bass sum ein bjørn. Hann hevði verið lærari hjá pápa mínum, og pápi hevði fortalt nógvar søgur um, hvussu ringur hann var. Hetta hevði givið mær [...] ein son, Daniel Samuel, sum var »blátt barn«. Hann var føddur við hjartafeili og doyði ungur. Eg plagdi at spæla við sonin Anton. Sámal dámdi væl at práta. Hann var nokk so belisin og visti meira um heimin [...] næmingunum upp í 3. og elsta flokk. Her var Poul Jensen lærari. Hann var ein myndigur lærari, sum dugdi at geva næmingunum áhuga fyri at lesa uppá. Hann legði stór­an dent á at læra næmingarnar danskt. Poul Jensen

torvi. Hann rópti eftir mær, hvat eg billaði mær inn at kappast við hann at ganga. Hann skuldi eisini vera maður at kappast. Vilhelm setti so ferðina upp, men hann kláraði ikki at fáa meg aftur. Hann var [...] Annar maðurin var so skilagóður, at hann helt seg til ein varða, hann kom til. Hann helt hitanum við at taka varðan niður og laða hann upp aftur alla náttina, til hann var funnin av leitingarfólki. Hin maðurin [...] greiddi hetta á ein serligan hátt, tá ið hann helt, at konan hevði nýtt ríkiliga nógv av torvi. Tá setti hann seg á torvkassan at gera okkurt seglmakaraarbeiði. Hann bleiv sitandi so leingi, sum tað passaði

ndan. Tá hevði hann brotið geislar í rygginum. Men hann var so komin fyri seg aftur. Hesa ferð var hann eisini so frægt fyri, at hann kundi sita í bátinum, sum tók hann umborð. Men hann varð so lagdur [...] hálvt ára gamal. Hetta merkti hann fyri lívið. Hann tordi illa út við báti eftir hetta. Tá eg var seks ára gamal fekk hann skaða í knæið undir arbeiði umborð á skipi, og hann kundi ikki arbeiða í seks vikur [...] peningi. Langabbi æt Per Larsen, og hann hevði fingið silvurbikar fyri framúr jarðarbrúk. Hann var vist tann einasti føroyingur, sum tá hevði fingið hendan heiður. Hann var saman við tofta­bóndanum í Vági

ein sera fornemmur maður. Hann var lítil av vøkstri og altíð sera væl ílatin. Tá ið hann var liðugur at arbeiða fór hann í myrkan klædning, og við silvurknappaðum stavi gekk hann niðan í klubban at fáa sær [...] lækna, men hann bleiv ikki liðugur. Tað varð sagt, at hann toldi ikki at síggja blóð. Men hann gjørdist so real­skúlalærari og kom at hava stóran týdning fyri føroyska ment­u­nar­­lívið. Hann gjørdist eisini [...] vanlukka hjá Peter Veis. Eg veit ikki hví, hann hevði hetta navn. Her vóru fleiri børn. Tað elsta av teimum, ein drongur, datt í eina grýtu, og skáldaðist til deyða. Hann var um mín aldur og hevur verið um 3-4

húsini hjá Hans Simonsen, um tey vóru til sølu. Hann var pápi Jóannes Simonsen, kendur frá Fiskasøluni. Pápi iðraði seg eisini um, at hann ikki hevði boðið uppá húsini, tá ið tey vórðu seld til Hans. Men nú [...] gin, tá ið hann í 40 dagar tók valdið í Íslandi. Oliver Effersøe var ein vakur og tignarligur maður. Tað visti hann eisini sjálvur, og hetta gjørdi hann nokk so stóran uppá tað. Tí var hann ikki væl umtóktur [...] fasta starv, eg hevði. Hetta helt eg eisini, og Petur Dahl fekk avboð. Hann segði, at tá ið hann hevði bjóðað so høga løn var tað, tí hann vildi hava fyrstafloks arbeiðsmegi. Kanska hevði eg kunnað blivið