prísa Jesu navnið, sum úr myrkri inn í ljósið setti meg. Onnur nøvn øll skulu blikna. Tó skal Jesu navn ei vikna, gyrt í vakurleika lívgar tað mítt sinn, tað er songurin sum fyllir Himmalin. Skjótt so stendur
at hetta skuldi verða hansara seinasti túrur, tað vardi ongan. Vilhelm Andrew Arnholdson Hansen var navn hansara. Men í dagligari talu var hann bara nevndur Villi. Hann var sonur Brynhild, ættað av Slættanesi
sti skuldi strikast úr heitinum. So varð gjørt, men millum manna fekk grunnurin tó ongantíð annað navn enn Samhaldsfasti. Sanniliga ein politiskur varði av teimum frægu. Vilhelm átti allar teir førleikar
vóru von at flenna saman at onkrum skemtiligum. Hugna tær, brosa, hugsa um meg, bið fyri mær. Lat navn mítt framvegis hoyra upp í tínum tonkum og práti. Tala um meg náttúrliga, ikki við gráturødd. Lívið
og møguleikarnar at hjálpa teimum henni ov djúp, og hon gjørdist sjúk av eini sjúku, sum tá einki navn hevði, men sum nú eitur útbrend vegna strongd. Hon segði seg úr starvi, tey seldu húsini og fluttu
eingjum, leiðir meg at hvíldarvøtnum; Hann lívgar sál mína, Hann leiðir meg eftir røttum leiðum - fyri navns Síns skuld. Um eg so skal ganga í dali deyðaskuggans, óttist eg einki ilt; tí Tú ert við mær, keppur
på verdens det vildsomme hav? Ak, tusinde farer i skummende trav! Man véd kun to havne, bekendte af navn: Dene ene vor vugge, Den anden vor grav. Jóanes
og hann fekk sær tí í staðin sernavnið á ánni og kom at eita Hanus við Høgadalsá eitt hábærsligt navn fyri ein hábærsligan mann. Hann fór tann bókliga vegin, tók realprógv í Havn og fór í postlæru í Danmark
vóru von at flenna saman at onkrum skemtiligum. Hugna tær, brosa, hugsa um meg, bið fyri mær. Lat navn mítt framvegis hoyra uppí okkara húski. Tala um meg natúrliga, ikki við gráturødd. Lívið er framvegis
fingu ein enda við Jesusi): 1. boð: Tú mást ikki hava aðrar gudar. 2. boð: Tú mást ikki misbrúka navn Harrans Guðs tíns. 3. boð: Minst til at halda hvíludagin heilagan. 4. boð: Æra faðir tín og móður
