Jóannes Eidesgaard, løgmaður, er ikki serliga fegin um arbeiðslagið í landsstýrinum. Fleiri ferðir hesar seinastu vikurnar er tað komið fyri, at landsstýrisfólk hava klandrast alment í fjølmiðlunum. O

fiskivinnuni sum eitt svart skýggj, ið ongin í samgonguni tykist varnast. Orkan verður heldur nýtt til klandur og markeringar. Hetta er lívshættisligt fyri samgongu av so ólíkum flokkum. Løgmaður hevur, sum tað

skal víkja fyri Landssjúkrahúsinum, ið als ikki virkar eftir ætlan, men sum er kent fyri ósemjur, klandur og grov mistøk mótvegis sjúklingum sambært Dimmalætting m. a. Virksemið á Klaksvíkar Sjúkrahúsi er

markera seg og eru ósamd. Men alt skal vera við máta. Undir truplum umstøðum er sera óheppið, at klandur millum flokkar og einstakar samgongulimir elvir til atgerðarloysi. Hetta er serstakliga galdandi

sum tey flestu, ið virka og búleikast her, kunnu vera samd um. Klára vit at skifta gamalt agg og klandur út við framfýsni og samanhald, so verður tað lættari at loysa ta fløkju av trupulleikum, sum er komin

lleikar verða kveistraðir til viks við neoliberalistiskum flosklum, meðan orkan verður nýtt til klandur og markeringar. Hetta kann skjótt enda galið. Sosialurin

lleikar verða kveistraðir til viks við neoliberalistiskum flosklum, meðan orkan verður nýtt til klandur og markeringar. Hetta kann skjótt enda galið.

verður heilsu­politikkurin ikki greinaður og avmarkaður, kemur ikki annað burturúr enn eitt ævigt klandur um, hvussu nógv ið skal – ella kann – verða brúkt til viðger. Skal sparast, er bara ein gongd leið

dag dugdu at virðismeta tykkara veldugu, dagligu gávu, so hevði verið minni flokkadráttur og minni klandur í landinum. Liðfelagar klandrast ikki, tá dómarin bríkslar eftir vunnan dyst. Og tit eru vinnarar

varð illa lýddur norðuri í Vági. Grundina kenna vit ikki, men talan kann hava verið um staðbundið klandur millum býlingarnar og vanligt afturhald í bóndasamfelagnum. Nólsoyar-Páll var partur av tátíðarinnar