ymsum støðum. Og Høgni heldur, at stuttligt hevði verið hjá børnuum í ferðalagnum at sæð ein livandi lunda tætt hjá og kanska sloppið at hildið á honum. Vit fara tveireinir niður í bakkan, og Høgni stingur
ymsum støðum. Og Høgni heldur, at stuttligt hevði verið hjá børnuum í ferðalagnum at sæð ein livandi lunda tætt hjá og kanska sloppið at hildið á honum. Vit fara tveireinir niður í bakkan, og Høgni stingur
sonin til kjøtgrýturnar í Keypmannahavn. Nakað sæst til hesa styrki í fotomynd av henni roytandi lunda...”. Hesin eitt sindur møsnuti skrivihátturin er tíanverri ráðandi í tekstinum, sum tykist grundaður
tvær útvísingar ? harav onnur var av tí heldur keðiliga slagnum. Tær megnaðu tó at halda so nøkun lunda fast hesa løtuna, og tá Hellas stutt eftir kom í undirtal, vann VÍF seg aftur framum, men so var liðugt
miðnámi. Avtaka vit upptøkukravið, náa flestu næmingar ikki nóg langt fakliga at fóta sær nøkunlunda sjálvstøðugt í mállærugreinum áðrenn lokna skúlagongd. Við so ivasamari úrtøku kann spurningur [...] minimala tíma- og áramálið eftir hvørjum øðrum, sum krevst fyri at læra fremmandamál til nøkunlunda sjálvstøðuga nýtslu ella gevast við at bjóða fleiri mál eftir enskt. ##med4## Eitt alternativt tilmæli
sum svimjari, sum havsvimjari. Hon hevur svomið hvønn einasta dag, tað hevur viðrað bara so nøkulunda, síðani 26. februar 1961. Meini at hon segði mær, at eitthvørt órógv í húðini var orsøkin til, at
eisini er óvanliga stór í ár. Henda observatión samsvarar eisini væl við ta sannroynd, at talið av lunda er vaksandi og at nógvur sildberi var at síggja í summar. Henda gongdin var eisini sjónlig í fjør
føroyinga við teimum skyldum, tað leggur á eina í heimshøpi lítla kommunu. Soleiðis hava vit livað nøkurlunda eydnusæl í hesum hugnaliga mikrokosmos, so fegin hava vit lagt okkum í hennara favn, syngjandi um
erva fleyg lundin. Og hann er nógvur í ár, láta teir at. At okkurt skip er farið at selja íslendskan lunda, halda teir ongan vanda vera. Tann føroyski er bíligari og man fara at verða seldur kortini. Hinvegin
ymsum støðum. Og Høgni heldur, at stuttligt hevði verið hjá børnuum í ferðalagnum at sæð ein livandi lunda tætt hjá og kanska sloppið at hildið á honum. Vit fara tveireinir niður í bakkan, og Høgni stingur
