eisini við manglandi orku, sum ger, at hjartað veksur og verður ovbyrjað, so tey í veruleikanum eru hjarta-sjúklingar. Í báðum førum kunnu sjúklingarnir doyggja, um teir skulu brúka eyka orku, til dømis í

útbyggja vælferðarsamfelagið Føroyar. Ella, sum onkur segði, Sambandsflokkurin hevur ikki nógv "upp á hjarta". Fyri Javnaðarflokkin er avgerandi at fáa fólk at skilja, at hvørki samband ella fullveldi er nøkur

verið og tosað um bøkur sínar, um tað at skriva, yrkja ella eitthvørt annað, sum liggur teimum á hjarta. Hesi tiltøk hava verið hildin nøkur mánakvøld í fjørheyst, og hava kvøldini verið sera hugnalig

har politiskir og sosialir mótsetningar spæla ein týðandi leiklut. Við innlivan, humor og heitum hjarta sigur høvundurin eina søgu um kærleika og um menniskju, sum við sínum skapandi evnum vinna fram,

Odvør í huga at røkja, men hon hevur sanniliga mann, familju og heim, sum eisini stendur hennara hjarta næst. Jógvan á Lakjuni, tingformaður, og Odvør blivu góð 1974 og giftust 6. august 1976. Tey eiga

skipunum, eru frískir, áðrenn teir leggja frá landi, sigur Jenis av Rana, kommunulækni. Blóðtrýst, hjarta og lungu verða kannað, eins og ryggur og magi. Tað er eyðsæð, at eingin ivi má vera um, at sjómenn

Tað er gongd í, merkir Samson. Babba kennir, at húðin á hondini á mammu er heit og vát. Hann hoyrir hjarta mítt duka, og í nasum hansara kennist eitt anga­bland millum sprittaðar hendur inni og tey trý rossini [...] Hann hyggur, meðan Samson spennir eitt lurtibelti upp á mammu og smyr ultraljóðsalvu upp á búkin. Hjarta mítt dukar enn sum áður. – Vilt tú hava kodda, spyr Samson. – Tað hevði ikki verið so galið, svarar

køldu náttarvakt, har eingi altarljós til gud­ar brenna, har hvør ein vón av fann­kava varð takt, og hjarta ongan hita meir kann kenna; (………..) Sjónleikurin EN FOLKE­FIENDE hjá Henrik Ibsen endar við, at Dokter

sum sigur: ”Lat ikki kærleika og trúfesti víkja frá tær, bind tær tey um halsin, skriva tey á talvu hjarta tíns. So skal tú finna náði og fáa yndi, í eygum Guðs og manna” Eg haldi hetta sigur so nógv um hvussu

ikki so langt ímillum barndómin og vaksna lívið, sum tú heldur. Lívið er eitt ævintýr, mann má lata hjarta upp fyri tí. Soleiðis sigur Ole Jakob Nielsen um Hobba-holuna, sum hann sjálvur hevur bygt. Tað er