petti í, um vit ikki sleppa burtur úr henni; hví heldur tú, at sambandsflokkurin bert við hálvum hjarta ger nakað og hevur gjørt nakað fyri at sleppa burtur úr henni? Vit vilja eina ferð med alla ? kann

hann er komin á ting? ? Ja, tað geri eg, tí eg á tann hátt kennir tú tað, sum limirnir hava upp á hjarta, og tað kann bara vera ein fyrimunur í tí politiska arbeiðinum, sigur Bergur Fryntlig og fyrikomandi

steikjast so hart, tí so fer alt feittið úr henni. Gásina fylli eg við øllum góðum. Fyrst taki eg lungu, hjarta og livur úr henni og kóki eg tað saman við leyki, hvítum pipari og lauberjabløðum. Síðani taki eg

fundarpening óansæð um eingir fundir eru), so sum okkum lystir.« Eitt »Gruk« frá Piet Hein tekur okkum um hjarta, (Kanska eitt uppskot til hóskandi morgunsang ?): »Ens vej gennem livet blir liflig at vandre den

róptir fyri at vera ikki annað enn arrogantir, hálvakademiskir, miðalklassa menn við ongum upp á hjarta. Hesar atfinningar forðaðu tó ikki bólkinum at menna seg almikið, og Queen gjørdust av álvara kongar

øllum býnum.« (p. 73) »Súðið frá havinum var ikki longur bara súð, men slátturin frá einum vátum hjarta, sum føroyingar høvdu ærað og elska, líka síðani teir settu búgv her á landinum.« (p 139) »Tað føroyska

fótbólt!? Spyr Menakhem við einum smíli, eitt sindur brádliga og speiskliga. Hann hevur nógv uppá hjarta og hóast hesar upplivingarnar er hetta ein eldri harri við løttum sinni, sum eg siti yvirav. - Ísrael

ásannar, at tí dámar henni heldur ikki sokallaða prosessorienteraða list, sum ikki hevur annað uppá hjarta enn sjálva prosessina. - List skal gera meg forvitna, og tað verði eg ikki, av einum verki, sum letur

snýr seg um tey við­kvomu árini, har hetta býtis­barn veksur upp hjá góð­um fólkum, sum elska tað av hjarta; hóast tey ikki rætti­liga duga at finna inn í sálardýpið á hesum barni, sum meir at kalla kennir

kundi hvør sál á Vágsbøi geyla við upp á Útsalg, Summar, Cirkus Tinganes, í skúri og ikki minst Mítt hjarta pumpar fyri tær. Hesin seinasti enntá sum eykanummar við felagssangi, tá Anfinn saman við sínum kompaní