fyri at hugsa um dystin, men hetta eru treytirnar. Tey kenna ikki til annað í Vestmannaoyggjunum. Ofta eru dystirnir ásettir fríggjakvøld ella leygardag. Hetta er soleiðis, tí tað skal bera til at útseta

síðani, fór í útvarpið at arbeiða, var nógv gjørt burtur úr at fara út á bygd at taka upp, og var eg ofta suðuri í Vági. Har var fast at fara inn til Jóhannes Andrias Næs, sum tá millum annað var fastur

Fríða (1985), Lív (1988), Bárður (1993) og Vár (1995). Hjá fuglfjarðarpresti renna arbeiði og frítíð ofta út í eitt. Umframt skyldurnar og áhugamálini, sum eru nevnd omanfyri, so hevur Uni síðani 1997 fyri

ikki saman. Tað er bara so, sigur Uni Danielsen, sum leggur afturat, at tað hesin parturin alt ov ofta er skúgvaður til viks, tá ferðavinnan fyrr hevur verið viðgjørd. Gerast spennandi og lokkandi Sum

mugu vit fáa fult hvørja ferð. ÍF hevur einki stig fingið, men vit undirmeta teir ikki. Teir hava ofta staðið seg væl í Runavík. Um okkara vísa rætta hugburðin og gera sítt ítarsta, so eiga vit at vinna

vit eldru venja, og afturfyri vóru tey í høllini til dystir og heppaðu á okkum. Í Føroyum sært tú ofta bara leikararnar ein tíma í dysti ein sunnudag, so eg haldi avgjørt, at hetta hugskotið er nakað,

Testamenti. Gamla Testamenti er eitt savn av tekstum, sum er skrivað av monnum til menn, og tí noyðast vit ofta leita væl og leingi, skulu vit finna kvinnurnar í tekstinum. Tær fylla ikki nógv, og sjáldan koma

Eg havi altíð haft eina filosofi um, at mann skal vera so orginalur, sum yvirhøvur til ber. Eg fari ofta so langt, at sjálvt um eg havi arbeitt uppá eitt lag í 12 tímar, kann eg finna uppá at sletta tað

vikuna frá november til mars, men tá summartíðin byrjar, verður vant tríggjar ferðir um vikuna, og ofta er hann við í kappingum bæði leygardag og sunnudag. Vann ársins fyrstu kapping Leygardagin 27. februar

at mann sum grønlendingur í Danmark følir seg fremmandangjørdan í danska samfelagnum. Mann møtir ofta hesari fremmandagering í sambandi við fávitsku og rasistiskar útsøgnir, bæði í privata og almenna