ikki fyri, at hetta at taka aktivt lut í politikki er nakað, sum meira ella minni er í genunum. - Tað ger tað nokk. Spurningurin um uppstilling hevur eisini áður verið uppi og vent hjá okkum, men higartil

gamli. Nú manglar ein makkari. Hann vil spæla kort, og um tú ert staddur í Sørvági ella á Strondum ger tað sama. Hann situr klárur at geva, tá tú møtir. Sambandsmaður er hann um ein háls og vil hvørki síggja

stórur aldursmunur frá teimum rutineraðu dómarunum í bestu deildini og niður til okkum aðrar. Og tað ger, at rekruttering av nýggjum dómarum er altavgerandi í løtuni. Ikki minst, tí hesir kunnu læra eina

visiónir út í kortið fyri hetta landið. Í hesum sambandi er neyðugt at tryggja sær, at tað sum mann ger á útbúgvingarøkinum hongur saman við onnur øki í samfelagnum, hvat mann ynskir og ætlar -- vit mugu

brent meira fyri beinleiðis samskifti við sjúklingar heldur enn leiðsluarbeiði. Umframt fakkunnleika ger tað ikki verri at vera væl støðufestur í føroyskum familju og gerandislívi. Seinru mongu árini hevur

almenna fyri pensiónina. Summir eldri menn plaga at egna; eitt gott ítriv hjá teimum eldru. Hetta ger eisini dagligdagin meira hugaligan. Kanska er eisini rætt, at markið til ta upphædd, sum tey pensióneraðu

klárur at trína á Prix-pallin, og tað verður við einum nýggjum bólki. Kollfirðingurin Signar í Homrum ger Prix-comeback, og tað gleðir hann seg til. ? Tað er fyrst og fremst til stuttleika, at vit eru við

eitt fólk fólk afturat í arbeiði í 2004, so at starvsfólkatalið tá var komið upp á níggju. So tað ger ongan mun í tí stóru heildini. Leggjast kann afturar, at síðani kanningin varð gjørd, eru onkur virki

greiðir Jógvan Martin Mørk frá. Hann legði tískil kappingina av nýggjum, soleiðis at hon sær út sum hon ger í dag.

Starvsfelagar og næmingar bera Eyolvi tað sama sum familjan. Hann er friðarligur og umgeingiligur. Ikki ger hann nógv burtur úr sær sjálvum, men hann hevur framúr góðan humoristiskan sans. Í 1973 giftist Eyolvur