óbygdu økini í Grønlandi. Tá Danmark boðaði frá eini kanningarferð til norsku økini í 1930 gjørdist støðan spentari.Tann 27. juni 1931 hersetti ein norsk deild við fimm monnum, leidd av norska fangaranum
kavaði báturin, tungur sum hann var, og hann fór at søkka. Teir vóru tveir mans við bátinum. Nú var støðan hættislig. Bjargingarútgerð var eingin umborð. So teir sóu sær ikki annan møguleika enn at vevja
aftaná fólkaatkvøðuna avgerð um, at hann vildi lodda “stemningin” í Føroyum aftaná fólkaatkvøðuna. Støðan var jú rættuliga spent Hann sendi tískil tann gamla amtmannin, Ringberg, til Føroya í hesum ørindum
seg kortini at vera til gagns. Lende framførdi síni ørindi, og tá gjørdist Lemma lotur, tí henda støðan var júst honum fyri at takka. Men júst hesin floksleiðarin var sera rímiligur. Hann helt, at sjálvsagt
síðan heim. Hendan lítla gentan, sum var hálvt annað ár, stóð eftir og græt, einsamøll í verðini. Støðan hjá gentuni var, at foreldrini kundu einki gera. Eingin av hennara fólki kundi gera nakað. Hon var
fólkið. Hetta ljóðaði væl, men trupulleikin er bert tann, at verður hetta ikki gjørt við skili, gerst støðan enn verri hjá tí meiniga manninum, sum ætlanin er at hjálpa. Hetta vísa allar royndir aðra staðni
hann arbeiddi saman við seinni umrødda Armstrong. Bonginda var ein miðdepil fyri gummídnaðinum, har støðan var eina ringast, og tí hevur Daniel góðan kunnleika til umstøðurnar. Teir fara frá missionsbátinum
nettrygdarætlanina. Tí fáa vit komandi ár fyrstu nettrygdarlógina. Men frú forkvinna. Tá ið støðan er spent á so nógvum økjum, økist vandin fyri, at orð okkara venda sær í flognum og koma aftur
bóðu meg, áðrenn eg fór haðani, at greiða góðum hvítum fólki í fjarum londum hvussu frá, hvussu ring støðan var hjá teimum. Og at biðja hesu um hjálp, so tey við Guds hjálp kunnu sleppa undan hesum harradømi
Vit eru á góðari leið. Vit eru á rættari leið. Hóast heimurin og støðan í heiminum, er ikki á góðari ella á rættari leið. Aftur er tað staðfest, at kríggj, vápn, dráp og oyðing taka lív og
