a. Eins vanligt er, at verturin heldur eina røðu fyri gestunum, og soleiðis var eisini hesaferð. Anfinn Kallsberg, løgmaður, helt røðu undir døgurðanum. Men tað vóru fleiri, sum fýltust á, at løgmaður

eftir Tummas Lenvig. Inngangur í Føroya Kvæði eftir Dánjal Niclasen. Upprit um Dánjal Niclasen eftir Anfinn Niclasen. Fyrilestur eftir Jákup Dahl við heitinum Jens Christian Svabo, Varðin1969, fyrstu ferð

Pauli Ellefsen, Atli Dam í tvey valskeið, Jógvan Sundstein, Marita Petersen, Edmund Joensen og nú Anfinn Kallsberg. Uppbýtt Hesi árini Maiken Poulsen hevur arbeitt í Tinganesi og hevur havt dagliga gongd

Í søgnini eru teir stuttligir og vinna okkum smáar neisir - teir eru rættir knorlar, og søgnin um Anfinn bónda í Oyndarfirði, sum fekk ein marmennil á snørið, sigur okkum, at marmennlar eru á havsins botni

útvarp og við at lesa bløð. Nærum tað einasta Dagur og Vika gevur okkum afturat er, at vit nú síggja Anfinn, Høgna og Helenu. Sjónvarpstíðindi eru yvirfladisk og tað er ikki rætt, at ein eftir einum hálvum

loysn í loysingarmálinum, eisini fyri at royna loysingartærið í Fólkaflokkinum, tí og bara tí hevur Anfinn Kallsberg nakrantíð verið løgmaður Føroya, men teir stóðu ikki royndina, boygnaðu sum ikki einaferð

smáar flokkar. A,C og E vil hava 22 tingmenn aftanfyri seg. Harvið fær tú eina breiðari samgongu, sum Anfinn Kallsberg eisini hevur eftirlýst. Hann kann eisini væl liva við henni, tí hann missir ikki í nakað

Politikkur Nú Anfinn Kallsberg, løgmaður í fleiri ár hevur tosað um eina breiða samgongu, gjørdist støðan tá avtornaði ein onnur. Vit hava spurt løgmann, hvussu tað kennist at fara inn í eina smæla samgongu

føroyska samfelagið ikki kemur sær í størri vanda enn avgjørt neyðugt. ? Eftir mínum tykki er júst Anfinn Kallsberg sjálv ímyndin av teirri tryggu tilgongdini, tí framum allar aðrar, er hann maðurin, sum

sera nógv og gott samskifti við manningarfeløgini allan vegin ígjøgnum – eisini við Jan Højgaard og Anfinn Garðalíð. Mangan sótu vit út á næturnar og viðgjørdu ynskini frá manningarfeløgnum, og vit bæði lurtaðu