politikkur avgerandi og átrokandi neyðugur. Alt ov nógv orka er í føroyskum politikki farin til klandur og persónligar eins væl og flokspolitiskar markeringar. Hetta má halda uppat! CHE samgongan varð

stjórnarleiðari nú annars hevur av valmøguleikum. Øll duga at síggja, at her er annað og meira enn klandur um eitt høli. Tað hevði ivaleyst verið betri fyri trúvirði løgmans, um hann sostatt bara hevði staðfest

naðinum, so hevur ikki sæð pent út seinastu árini. Ongantíð fyrr hava verið so nógv verkføll og klandur á almenna arbeiðsmarknaðinum, sum undir sitandi samgongu. Tá tað er rættiliga ósannlíkt, at alt

fram við at sýna tað hjálpsemi og tann altjóða samhuga, sum vit føroyingar eru vorðnir kendir fyri. Klandur og stríð eyðkenna heimin í dag, og kríggj og yvirgangur eru dagligur kostur víða hvar. Teir, ið ráða

flokkin. Flokkurin hevur sum øllum kunnugt stórar innanhýsis trupulleikar. Sjálvt um innanhýsis klandur vanliga ikki skaðar føroyskar flokkar, so eru trupulleikar Tjóðveldisfloksins í løtuni so álvarsamir

Høvuðstaðurin hevur brúk fyri eini sterkari og virkisfýsnari samgongu, sum ikki brúkar orkuna til klandur um valdstøður og um hvør kann gerast mest sjónligur komandi árini. Nú er stund at semjast. Sosialurin

arbeiðsfrið, og fyri fyrstu ferð í fleiri ár gongur tað politiska arbeiðið fyri seg uttan brot, klandur og stríð. Hetta hevur stóran týdning fyri búskap og vinnulív. Samgongan hevur sett sær nøkur mál

lleikar verða kveistraðir til viks við neoliberalistiskum flosklum, meðan orkan verður nýtt til klandur og markeringar. Hetta kann skjótt enda galið. Sosialurin

aggressiv andstøða stútt og støðugt drívur inn í tær mongu politisku rivurnar. Politiska orkan fer til klandur og neisur, har tørvur er á samstarvi og nýhugsan. Hetta er so ikki annað enn væntandi, sum politiska

seg serstakliga í vinnulívinum og síðst men ikki minst komið til sættis við fakfeløgini. Verandi klandur er ósømiligt fyri eina annars sera skilagóða og dámliga landsstýrissamongu við einum frálíkum sa