Schwarzwald tekur við. Tekstirnir umboða eina snaring í Hanusar søgukynstri, soleiðis at skilja, at lesarin í teimum verður leiddur út ígjøgnum veruleikans dyr – og inn í dreym, søgn, ævintýr og framtíð
i, at søgan skaraåi framúr í frásøgukynstri. Hetta er søga um Liselott, sum er í Keypmannahavn. Lesarin fær at vita um fortíðina, við at telefonin ringir og boðini eru andlát heima, tað er á bygd í Føroyum
má vera í áhugamálinum hjá almenninginum, at Landssjúkrahúsið eisini fær síni sjónarmið fram, so lesarin ikki situr eftir við varðhuganum av, at føroyska sjúkrahúsverkið ikki virkar. Tí tað ger tað - hvønn
greiðar, og vit mugu undir ongum umstøðum steðga, sigur Jón Klein Olsen. Hann sigur, at tað, sum lesarin hevur upplýst alt er satt, tó burtursæð frá, at bilafylgið setti ferðina nakað niður, tá koyrt varð
greiðar, og vit mugu undir ongum umstøðum steðga, sigur Jón Klein Olsen. Hann sigur, at tað, sum lesarin hevur upplýst alt er satt, tó burturfrá, at bilafylgið setti ferðina nakað niður, tá koyrt varð fram
Forfjónaður »Lognbrá« sigur frá uppvøkstrinum hjá bóndasoninum Høgna í eini meðal føroyskari bygd. Lesarin hittir hann á fyrsta sinni, tá ið hann fimm ára gamal grátandi hevur krógvað seg í einum glopri við [...] framhald av »Lognbrá«, og meginparturin av skaldsøguni fer fram umborð á eini slupp undir Íslandi. Lesarin fær frá byrjan eina nágreiniliga frásøgn frá lugarinum, har manningin etur, svevur og heldur til [...] er í høvuðsheitum í einum skemtiligum lýsi, men undir heimferðini koma teir í kolandi storm, og lesarin verður aftur gjørdur varur við tær hørðu treytirnar. Lýsingin av bardaganum hjá manningini fyri at
Tann seinni spurningurin oman fyri ljóðar sum ein retoriskur spurningur. Lesarin fær ta fatan, at sjálvandi geva filmarnir eina skeiva mynd av sokallaða stríðnum millum Harvard og Yale. Tá eg fyri fyrstu
setur nógvar pengar av til telduútbúnað, ja, heilt nógvar pengar sammett við aðrar kommunur, og lesarin skilir eisini, at Sunda kommuna hevur eina langtíðarætlan í samband við telduútbúnað. Frálíkt!! At
4. Og átta teir fyrstu mánaðirnar í 2.000 fingu kommunurnar 44,8% av skattinum og landið 50,2%. Lesarin hevur ivaleyst lagt til merkis, at her mangla nøkur fá prosent. Tað eru upphæddirnar, sum fara til
Símun við. Lesarin fær rættiliga tíðliga varhugan av, at hetta við Niklasi og Símuni ikki er, sum tað eigur at vera millum tveir dreingir. Men Birgit Arge sigur søguna so snildisliga, at lesarin ein fittan [...] gekk Niklas Símun. Við ørmunum sveiggjandi við liðina. Hann skundaði sær. Niðaneftir. Niðaneftir«. Lesarin hevur hug at halda, at tað ljóðar, sum Niklas Símun er ávegis til himmiríkið. Í søguni »Skuggin«
