dekan og seint at koma við boðum um forboð. Sosialurin skrivar, at býtið gekk fyri seg sum várharra gud veit, og at tann, ið frekastur og sterkastur var, fekk mest. Hetta er ósatt. Allir mans, niður til

Zealandi hinu megin klótuna ? og tað er fyrsta floks kjøt, sigur hann ? kjøt av neytum, sum liva í Guds fríu náttúru, neyt, sum ongantíð hava kent rákan av hvørki kraftfóðuri ella heilivági. 25 ár í SMS

ella oljuprísir hækka ? Tí: drekkast má-roykjast má og koyrast má! Gott er at hava øvundsmannin. Gud náði hann, ið harmaður verður! Fyri árum síðan var tað ein frammíhjárættur at vera borin til ein bóndagarð

skafti fæst. Og í einum treiskum heimi, sum bert trýr tí, ið hann sær, eru tey sjálv lívsins vitni um Guds verk, sum eydnu fær.

hjá hesum røktarfólkum framyvir. Tillukku okkara kæra mamma, vermamma, omma, veromma og langomma. Gud vælsigni teg og okkum øll framyvir. Familjan Ingi Andreasen Kambsdal

Tað er ikki spurningurin um longdina av lívinum, men innihaldið, tað, ið ein fremur. Lívið er ein Guds gáva, eitt lán, sum vit sjálv, hvør á sín hátt, eiga at varða um. Lívsleiðin er ymisk, hjá nøkrum

fyri at skaka mína gomlu sál, og trúgv mær; eg havi verið ein íðin konsertgangari í mong ár. Men takk Gud og lov, tað hendi hetta kvøldi. Gestir vóru fyrst á palli og eg fangaði meg sjálva í at hugsa: Áh,

heima var samt um at skiparatreytirnar vóru uppá ein prikk tær somu, sum hjá undanmanni hansara. Gud náði hann um tær treytirnar ikki vóru yvurhildnar. Helst avkoyrdur! Línan var eisini tann sama hendan

eisini. Og nú fór eg at ivast, um eg havi stavað navnið rætt. Mær var hyggjandi í telefonbókina, og Gud hjálpi tú mær eitur hann Jógvan Salomon. Sorry Sofus! At hugsa sær, at tað skulu vera so fáir sumbingar

í framtíðini eru vit ikki harrar yvir at avgera. Tó so at vit eisini kunnu hava ávirkan á, hvussu Guds skapanarverk lagar seg. Og her kunnu vit bert sanna orðini hjá fyrrverandi fisksølumanni í Sosialinum