arbeiðið minkaði burtur í einki og hon forsømdi nógv. Úrslitið gav seg nærum sjálvt. Stutt eftir misti hon arbeiðið. Tann lítli illgrunin hjá mammuni vaks nú so við og við um, at dótturin ikki bert var

henda fatta og viljafasta kvinna frá bestu árum hevði tungar dagar. Hon misti børn sum smá, hon fekk børn við truplum breki, og hon misti raskan son, ið doyði frá børnum og konu, áðrenn hann var 30. Og hon

gomul og einasamøll og minnist til fólk á føðingar- og merkisdøgum teirra. Nakað eftir, at Maria misti mannin, fór hon á handilsskúlan, sum tá var í Gøtugjógv, at starvast í kantinuni. Har vann hon sær

til, tí tú hevði stóra vitan og vísdóm. Í 1985 følnaði ein stór og vøkur rósa í tínum urtagarði, tá misti tú tín høgtelskaða mann og vit okkara elskaða pápa. Hetta varð ein svárur missur fyri okkum øll, tí

til, áðrenn teir slógu sigurin fastan. Herbert í Lon, sum ikki tykist serliga sannførandi í løtuni misti bóltin til Andrew, og so kundi HB taka eitt avrit av fyrsta málinum. Hesu ferð sendi Andrew bóltin

frá tveimum giftum, og Margretha var fimta barnið í røðini. . Margretha var bert 12 ár, tá ið hon misti mammuna, og tá vóru tey níggju systkin. Hetta hevur ikki verið lætt tá í tíðini. Tað gingu fleiri

síðani enn so, at eisini eg minnist tað kvøl tað elvdi, tá besta vinkonan brádliga, frá degi til dags, misti beiggja sín av smittandi sjúku - eini sjúku, sum vit í dag kunnu fyribyrgja við okkara koppsetingarskipan

Norðragøtu. Mamma vaks upp í Norðragøtu, men longu sum 14 ára gomul fór hon út at tæna. Um hetta mundi misti hon eisini faðir sín av vanlukku umborð á Trónda í Gøtu. Tey vóru sjey syskin, har mamma var elst

Janusi Petersen í Kollafirði og sum andaðist í 1973, Dania, gift við Kaj í Bartalsstovu í Syðrugøtu. Misti mammuna Longu 12 ára gomul kom Margit at kenna lívsins og deyðans álvara. Tað var, tá ið mamma hennara