var nær. Á ólavsøku vóru omma og abbi klár at passa okkum og altíð var tað líka hugnaligt. Tað var fast, tá vit svóvu hjá ommu og abba, at abbi fór við okkum heim í Activ at keypa bomm og so morg­unbreyð [...] barn saman við okkum eina løtu. Fiskitúrarnir á Boðanesi og á Molanum vóru eisini hugnaligir og sita fast i minninum. Abbi var, og er enn ímynd­in av einum perfektum abba. Akkurát soleiðis sum ein abbi skal

veit eg væl, Hvat neyðugt er. 5. Ei sæst mítt dýra føðiland Sum heimsins lond, men tó er knýtt so fast eitt band Av Harrans hond Ímillum hendan ljósa stað Og hjarta mítt, Og fyrst tá har eg komi, tað Kann

at hann ikki hugdi inn á gólvið í Sandagerði at vitja einkarsystrina og fáa eitt prát um leyst og fast. Hann var eitt slag av Pater Familias og hann hevur fylt ómetaliga nógv í lívinum hjá okkum fýra systkjum

táttayrkjari og sangari. Tað mundi vera hann sum stóð fyri tí fasta Óla Ong­ham­a­r táttinum, sum var fast­ur í Dimmalætting í mong ár. Herbert fekk eina harða lagnu Sjálvur kom eg serliga væl at kenna Herbert

hansara, men teir vistu eisini, at hann var ikki so at syfta. Ætlaði hann at røkka málum, stóð hann fast á sín avgjørda hátt. Djúpu røddina kundi hann tá hevja, men tamarhaldið misti hann aldrin, tí hann

aftur í ein gummibát. Sum 14 ára gamal, meðan hann var á sildarfeltinum við »Marit­anu«, kom hann fast ur í spælið og fekk stóran skaða. Hann mátti sjórast í einum gummibáti ímillum »Maritanu« og »Tetis«

visti hvussu stórur saknurin er eftir hesum telduposti. Túrarnir til Grønlands saman við tær babba eru fast prentaðir í mínum minni. Náttúran og djórini hava altíð haft mín stóra áhuga, og tað visti tú babba

avstandurin ov langur til tíðir. Nú tú ert farin, ert tú komin heim til Harran sum tú trúði fult og fast á, og tú legði alt í hansara hendur. Nú er tú komin heim til tín og tíni. Eftir sita vit, maður, børn

fyri hvør øðrum, tað eru vit enn. Nevn meg við navni, nýt mítt yndisnavn, práta við meg um leyst og fast, sum vit altíð gjørdu. Lat røddina vera hina somu, hóast sorg og sakn. Flenn, soleiðis sum vit vóru

tíðarbær og framsøkin, men at hon nú var vorðin eitt haft, brúkt sum ideologiskt amboð til at halda fast við eina mentanarfatan, sum forðar okkum í at skapa nýggja mentan og taka støðu til tey mentanarfyribrigdi [...] skrivaði inngangin í nr. 1, har hann nevnir Kristin í Geil og samstundis vónar, at blaðið fer at halda fast við humanismuna og verja talu-, skrivi- og hugsanarfrælsi. Í 2013 helt Rógvi aftur almennan fyrilestur