Bert í køkinum sóðust nakrar damur, sum eru kendar fyri at gera heimsins besat mat. Í kvøld fingu meninir serliga góðan mat, tí “Festkvøld við góðum mati”, stóð á skránni. Fiskarættur var til forrætt, oksasteik

beinleiðis í sjónvarpstólið og segði: - Hvat bagir Schweinsteiger, ert tú fjálturstungin? (What´s the matter Schweinsteiger? Are you nervoussh?) - Eg leggi einki í hvat Schweinsteiger sigur um brotsspørk og

stóru ávirkan á matarskránna, og hann sigur, at sum heild kann sigast, at matarskráin fer at umfata mat úr øllum heiminum. Hetta merkir, at vit kunnu vænta okkum, at til dømis verður onkur væl kendur europeiskur

gongugøtuna í Havn er kanska grundin at fleiri koma inn. ? Vit hava ikki havt nakran serføroyskan mat at bjóða teimum, og tað er heldur ikki tað vit vilja. Hinvegin vilja vit gjarna royna nakað nýtt. Tí

dagin. Bara so ongin ivi skal vera um, at hetta ikki er ein søga, sum er íspunnin vegna ósemju: um mat, sum lá úti í stovuhita og tiðnaði, um tipta hondsápuítatið í køkinum, um høsnarungar, sum lógu í einari

og í Norðurafrika undir sjóneykuna. Tiltakið byrjar klokkan 14.30, tá ið børnini fáa høvi at smakka mat úr hesum fjarskotnu londum, sum vit hoyra so nógv um í hesum tíðum. Klokkan 15 fer samfelagsfrøðingurin

sigur Jens Petur Brattalíð. Hann greiðir frá, at Marghøllin bjóðar sær til eisini at útvega bæði mat og gisting til feløgini, sum koma suður, og tey flestu taka av hesum møguleika. - So royna vit eisini

sær ull og lín, og hendur hennara arbeiða hugaliga. Hon fer upp fyri lýsing og gevur húsfólki sínum mat og gentum sínum setning fyri dagin. Kraft bindur hon sær sum belti um lendarnar og ger armar sínar

Margretha Drotning millum annað fær høvi at uppliva stórfingnu náttúruna, serstøku mentanina og føroyskan mat, skrivar Løgmansskrivstovan á síni heimasíðu. Frá Løgmansskrivstovuni verður upplýst, at Heindrikkur

arbeiðskrevjandi frá tí kornið varð sáað og inntil tað var malið á kvørnini. Allir møguleikar at fáa mat á borðið máttu troytast. Ein av hesum møguleikum var, tá ið nógv brim var. Tá fóru tey inn á sandin [...] sandin at heinta kúfisk. Hann varð stoyktur og smakkaði óføra væl. Eisini dugdu tey væl at gera mat burtur úr tara. So dugdu tey eisini so sera væl at gera knettir, sum smakkaðu so framúr væl. Jens Petur greiðir