Umframt sítt læknayrki hevur Óli mong áhugamál. Millum hesi eru alt, sum hevur við bátar, árar og segl at gera. Hann hevur alla tíðina hjá felagnum verið virkin í Føroya Náttúru- og Umhvørvisfelag. Hann

eftir, tá stóð tað fast í urðini. Har stóð tað so í nakrar dag­ar, veðrið var gott, tað stóð við fulum segl­um og eingin manning á tí. Boð fóru so ymsastaðni, rími­ligt varð fyrst boðað frá til sýslu­mannin

hálvfjórðing, koyrdi trolarin á. Teir vistu nokk ikki av okkum. Men so settu vit seglið á. Hetta var nýtt segl. Hansina, kona Jákup Paula, hevði seymað tað. Pápi og Jákup Pauli høvdu sett viðføringarnar undir

vestanskipini royndu meira á Norðlandinum. Vit hava minst 280 skp. Nú kom hann av norðri. So varð sett segl. Fyrsta rep í stórseglið, eitt í mesanin, 5-dúkin á gronina. Heldur tjúkt. Illveður. Kósin stóð í [...] men vit fingu ikki nógv agn. Eg slapp eisini í land. Har var ikki reinligt. Fóru so at hála vatn. Segl vórðu løgd sum frægast í skutarnar og tofturúmið og bógrúmið. Róðu við tveimum árum í rúminum. Hetta [...] spakt um mánan dregur. Tað blivu bestimaðurin og eg. Mastur varð reist. Ein posi bleiv kruvdur til segl. So vit frá borði. Gørnini vórðu sett, og so at dríva. Snørið varð sett fast á bátin og maður fram

ára gamal. Síðsta steyp var drukkið, hin síðsta pípan roykt. Og tí er hvørt ennið á bunkanum boygt, segl eru strikað, og flaggið er lágt. - Hin gamli situr afturi og grætur. Úr Sjómansrímuni: Pætur á Brekku

at hugsa. So sigi eg við Jákup bónda, meðan vit sótu har í friði og náðum á bátinum, sum gekk uttan segl ella ár: “Hvat skuldi forða okkum í sjálvir at átt ein bát sum henda? Hvat skuldi forða okkum í tí [...] partaeigari í bátinum skuldi afturat arbeiði sínum gjalda 25 kr. Tað var fyri seglini, sum Jógvan Segl seymaði til bátin. Annan pening skuldu vit ikki gjalda í fyrstu syftu. Tá vit fóru at fiska, skuldi

Jú, teir vóru blíðir og góðir við meg. Róðrið var bundið, fokkan stóð miðskips, vit høvdu størstu segl. Soleiðis lógu vit allan vegin. Vit sóu eitt skip viðhvørt, tað var Emmirald, Kristian við Gjógv førdi

dreiv út í Nólsoyarfjørð. Teir noyddust so at sleppa hinari ketuni fyri at fáa skipið undan og fáa segl á. Tað eydnaðist eisini monn­u­num umborð at fáa motorin í gongd, og nólsoyingar sóu hetta skip koma

Vanlig siglingarleið, bæði út og heim, var norður um Skotland. Ermasund var trongt fyri stór og tung segl­skip, og streymurin har rek­ur meira inn í Norðsjógvin enn vesturyvir. Líkaleiðis er har meira vesturætt

rækjutrolarar eru seldir úr flotanum. Eisini bar hann fram, at vit sjálvandi kunnu broyta flotan til segl og húkar, men at tað helst ikki fór at vera nøkur loysn fyri landið. Um orkuálitið Sigurð í Jákupsstovu