songi fólkið um nesið sær tveir søkkladnar bátar daga. Tá Símun leggur sítt far at støð, við føtur Jesu hann boyggir knø: Far frá mær, eg havi syndað! - Tú skjótt skal veiða nógv størri fong enn henda,

tónar móti mær. Lat akker falla! Eg náddi havn - farvæl, tú brúsandi bylgja! Eg trygt meg leggi í Jesu favn hans, sum mær her vildi fylgja. Og kendar røddir meg blíðar kalla, sum akker míni so stilt nú

sum nú hvílir í kirkjugarðinum, kann leiða tað aftur til Guds. Tí er altavgerandi at fylgja boðum Jesu, sum hann gav okkum, at doypa og læra komandi ættarlið tað, ið er rætt og gott, og sum hevur ævinleikans

raðfestingar úr Bíbliuni til lóg – til einasta sannleikan. Tá hesir t.d. geva seg út fyri at vera Jesu lærusveinar og í sama andadrátti tveita miðaldarligar tulkingar av Bíbliuni í høvdið á øðrum teir

tey eru í. - Vit vilja fara út á gøturnar, á internetið, til tey veiku og sjúku og møta teimum við Jesu sinnalagi. Soleiðis ljóða nakrar av visjónunum fyri arbeiðið hjá hesi missiónsrørsluni í framtíðini

hava tey góðu tíðindi ljóða. Men nú er tíðin við at renna út, tað hevur skund at verða bjargaður. Jesu afturkoma er nær fyri durum. Hvussu nær, veit eingin. Men tíðartekini fyri afturkomu Harrans eru týðilig

eru vit líkasæl?! Eg lati henda spurningin standa opnan. Gud gevi okkum eina gleðiliga hvítusunnu í Jesu navni. Síðani vil eg enda við einum hvítusunnusálmi, sum eg havi yrkt til hvítusunnuna 2007. Halgi

mong selt sál sína fyri vald og metnað. Vit vilja vera fyrst og best, sektin á hvat annar fær. Tá eru Jesu orð viðkomandi. »Men eg eri millum tykkara, sum tann ið tænir«. Hesin boðskapur er viðkomandi, tí

smádrongur avdúkaði ein autoritet, sum einki annað bygdi á enn tómleika. Nú skilja vit kanska eisini betri Jesu orð, tá ið hann sigur, at eingin trýr so nógv sum tað lítla barnið. Vaksin trúgva ikki uppá sama máta

tí at faðirin, sum er størri enn allir, hevur givið honum tey. Tað finst einki tryggari stað enn í Jesu hondum, tí haðani kann eingin slíta okkum. Jóannis Fonsdal, prestur