sína í svimjing. Ferðin vardi í slakar tveir tímar og 17 minuttir og á ferðini steðgaði hann bert á ta einu ferðina: Á bakinum hevði hann bundið fasta eina maltøl, og kom hon sera væl við her miðskeiðis
kemur heim aftur við bussinum millum klokkan tvey og fýra hvønn dag. Og Evy er ómetaliga glað fyri ta framgongd, hon sær hjá dóttrini. - Hon er ikki frísk, men hon fær hjálp og hevur verið í einum tryggum
í sambandinum hvørt við annað, hóast pápin kortini varðveitir fíggjarliga partin av sínum skyldum. Ta samveru, sum pápin ynskir við barnið eftir slíka avgerð, skal hann í veruleikanum eisini keypa seg
fatan, sum tó ongan tíð ávirkaði Torleif. - Tað merkti hann slettis ikki. Eg haldi at hann bara hevði ta sannføring, at fólk fóru at síggja tað skilagóða í hesum, og tí tók sær als ikki av hesum atfinningum
vanligur leðurstólur, ”og mætli svá fyri munni, sárt rørdur av løtunnar hátign”, at hann var ovfarin um ta virðing, sum hann longu merkti fyri løgmansstóli landsins, t.e. helst heitinum og embætinum. Hetta
veruleika, at hon nú ikki longur var tann, sum skuldi hava umsorgan fyri øðrum, men at hon nú var komin í ta støðu, at onnur máttu hava umsorgan við henni. Við hesum orðum fara vit við virðing og takksemi at
bara at finnast at, so øll verða púra mótfallin. Neyðugt er nú at fara undir uppbyggingina, eisini ta sálarligu, so vit aftur fáa nakað at gleðast um, sigur Uni Arge, sum eisini heldur, at vit hava nógv
millum landsstýrismenninar. Teir sita fyri síni málsøki hvør sær. Føroyska stýrisskipanin byggir á ta sonevndu ministerialskipanina, har avgerðir landsstýrisins verða tiknar av hvørjum landsstýrismanni
ongin verður fyri órætti av hesum.... ....Eg havi sum fráboðað tikið avgerð um, at eg noyðist at rætta ta skeivu hending, sum hevur sett eitt starvsfólk út, ið onki hevur við hetta mál at gera, hóast aðrar
Bærentsen, sum hann helt vera misskilta. Enok segði seg hava meint, at undirvísingin í donskum bygdi á ta følsku trúgv, at børnini dugdu danskt. Tí vildi hann, at børnini skuldu læra bæði føroyskt og danskt
