frama ?at danir fáa eina rættvísa og virðiliga mynd av okkara kæra móðurlandi, og av okkum sum fólk og tjóð. Blíðar heilsanir og gott val
hugsan. Alt, sum kann geva okkum kunnleika um fortíð okkara fólks, hevur størsta áhuga hjá mentaðari tjóð, ið vil kennast við sjálvan seg og egna samleika sín. Okkara kvæði eru keldur til kunnleika um føroyska
ella við fólkaatkvøðu at geva tí fólki tað rakar møguleika at gera hetta av, verða vit sum fólk og tjóð førd tættari hesum ódemokratiska felagsskap teirra ríku. Meðan tosað verður um frælsi frá Danmark
sínum liði. Grundleggjandi tørvur Hesin tørvur á sameinan er helst eisini sterkari hjá einari lítlari tjóð - ella fyri tað eisini hjá eini lítlari bygd, sum hevur sítt fótbóltslið. Fyri at verða verandi í
stóru avbjóðingar. Og kanska er tað eisini nakað psykologiskt í hesum eisini - hetta at vera lítil tjóð, sum veruliga vil stríðast fyri sær og sínum. Okkara fótbóltslandslið er nevniliga eisini vorðið eitt
Brattaberg syngja fyri tjóðsangin. Hann fylti nógv hjá eini so lítlari tjóð at vera so leingi í hugaheiminum hjá eini so stórari tjóð sum tí týsku. -Tá eg gekk heim eftir dystin sá eg nakað, sum segði so [...] minst eftir dystin í Hannover, at týskarar hava fingið eitt sera positivt inntrykk av Føroyum sum tjóð og fólk. Teir meta okkum eitt hugnaligt , lítið og sjarmerandi land. Føroyingarnir, sum vórðu til
Mortensen heldur, at vit eiga ikki at gloyma, at vit eru bert 45.000 fólk, sum bjóða eini stórari tjóð við 4-5 mill. fólkum av at spæla fótbólt. Loksins sigur Johan Mortensen, at vit - næstu ferð vit aftur
ásett sum kvota fyri árið, men tá er longu gjørd ”Langtíðarsemja frá 20. apríl 2011 millum Samgongu, Tjóðveldi og Framsókn” um hvussu føroyska kvotan skal nýtast. Í hesi semjuni (sum kortini ikki bleiv so
sum frammanundan eru undirgrýttir í skatti, skulu gjalda fyri okkum. Vit rópa okkum eina kristna tjóð, men slíkur hugsunarháttur er úr enda í annan ókristin. Ein sera klókur føroyingur, sum nú fyri fleiri
millum 19. og 20. øld íblástur úr Europa, eisini Danmørk, og settu seg ikki so lágt sum at spilla nakra tjóð út. Tey vistu, at hetta ikki var vegurin fram at vinna sær frælsi. Og tí harmar tað meg í hesum døgum
