vón og vónbrot, um ílagdan tokka til lívið og hinvegin lívsins stríð og fáfongd. Lívið, sum jú kann vera so várkent og vakurt, at tú tekur til tín orðini úr Skriftini: Sól statt still í Gibeon og tú, máni [...] juni. Fullsett. Fólkið sílar inn og flýtur spakuliga upp á pláss. Smædar heilsanir og varislig nikk, meðan andaktin sígur niður yvir fylgið. Onkur gongur til og frá og vísir teim seinastu ein sess. Lítið [...] r hennara. Marianna hevði sínar dreymar, síni ynski og vónir. Vøkur og stillfør vaks hon upp í tryggum og fjøltáttaðum heimi millum tvær systrar og ein eldri beiggja. Borin undir belti á sólheitum víddum

handverkari og maskinmeistari, og hann var nógv ár pedellur í kommunuskúlanum. Tey fingu fýra børn, og nú passaði Margretha bæði børn og handil. Hon helt fast um tað gamla. Døgurðin var kl 12, og hevði onkur [...] andlátið av Margrethu í útvarpinum. Og kundi tað veruliga passa, at hon var 85 ár? Hon sum altíð virkaði so røsk og ung í sinni. Jú, hon hevði fingið eitt strik á ólavsøku og kom ikki fyri seg aftur. Margretha [...] Bert tað at kunna ganga runt í handlinum og hyggja at bókum var ein heilur ævintýrheimur hjá honum, og mong onnur munnu hava havt tað á sama hátt. Hjalmar og Elspa Maria fingu ikki fleiri børn enn Margrethu

skúla, var hon mær ein góður og nærlagdur fakligur vegleiðari. Hetta var so sera gott fyri meg og næmingarnar. Hon tryggjaði sær, at øll høvdu tað gott. Hon gav og gav og elskaði treytaleyst. Hon megnaði [...] vitja hana og syngja ungdómsins sangir fyri henni og saman við henni. Tað gjørdist ein rík løta, samstundis sum umstøðurnar vóru so syrgiligar og Liljan hevði mist sína vøkru rødd. Liljan og familjan: Familjan [...] var hennara eitt og alt. Liljan var gift við Oleif úr Skopun. Tey fingu børnini, Mikkjal og Annu Kristinu. Mikkjal er giftur við Sandru og Anna Kristina er gift við Remi. Anna Kristina og Remi eiga dóttrina

í Føroyum í umleið tveir mánaðir, og var hetta sum at trína inn í eina av barnabókunum hjá Astrid Lindgren. Mamma mín er elsta dóttur abba, og av tí at mamma var ung, tá ið hon fekk meg, var abbi enn í [...] í bestu árum, tá ið eg var barn. Abbi var bóndi, og átti hann bæði neyt og seyð, og minnist eg meg ongantíð at hava fingið neiligt svar frá honum, tá ið eg bað um at sleppa uppí. Tá ið eg minnist aftur [...] eisini væl til. Fýra mjólkineyt átti hann, og tey vórðu mjólkað morgun og kvøld. Mjólkin fór í spannir, ið síðani vóru settar í eitt skáp, ið hekk á grundini hjá ommu og abba. Bygdafólkið ið keyptu mjólkina

ættað úr Elduvík og Hans uppi í Geil í Hvalvík. Lydia andaðist í januar 2006 og var tað einsligt hjá tær tá hon var farin. Synirnir Torstein og Uni hava verið við tær á ferð í báti o.a. og kenna tí til ymisk [...] á sjógvi og landi íð tú hevur sagt teimum frá og lagt teimum lag á við hes­um ymiska. Tú bleivst kendur millum fólk sum ein koyrilærari við sera góðum evnum at geva frá­læru í bæði teori og koyr­­ing [...] eisini í fleiri ár og hevði bát í nógv ár, Sjó­búgvan, og mang­­an túrin hevur tú ver­ið við honum í grind o.a.. Tín áhugi fyri øllum íð fyri­fórst í náttúruni var stórur, eisini fyri fugli og hvussu hesin hevði

Tey fingu tvey børn, Herman sum er føddur í 1964 og Tóru, sum er fødd 1968. Ommubørnini eru fýra í tali, og tey vóru eitt og alt hjá ommuni. Andrias og Jonny høvdu vónað at fáa nøkur friðarlig ár í sínum [...] livandi kvinnan skuldi vera farin so ung. Men hetta var satt. Hon hevði verið sjúk í eitt ár, og her var einki at gera. Tað vóru ótrúliga nógv, sum kendu Jonny, og hetta var serliga í samband við sjúk [...] tríggjar pápabeiggjar og ein beiggja umframt onnur í síni ætt. Pápi Jonny, Herman, doyði eisini í góðum árum, 49 ára gamal. Jonny eigur tríggjar beiggjar. Herman og Edvard búgva í Hósvík, og Hans Jacob býr í

sínar og spurdi teg, hvussu tú føldi teg, og tú kundi svara honum, at tú føldi teg væl. »Ja, tað kanst tú siga«, segði læknin, »tí spanska sjúkan hevur vunnið á tuberklunum, so nú ert tú frísk«. Og, góða [...] hennara ellisdøgum og nú til tað síðsta. Eg fari her saman við øllum mínum at lýsa frið yvir minni títt og takka fyri, at tú gjørdist systir mín, tá ið eg 2 ára gamal kom í heim títt at búgva og vaksa upp sum [...] Jana, soleiðis var, og tú hevur verið frísk, til tú nú legði frá tær, mett av døgum, 96 ára gomul. So tað kann ikki annað sigast, enn at tú fekst eitt gott lív, hóast tína sjúku sum ung. Tøkk øll somul, sum

gerandisdagin við lívi og gleði, og har komu Henning og Sólvá, og børnini, Olaf, Paula og Ragna at vera ein partur av einum sera góðum grannalagi, við samanhaldi og felagskenslu, og teirra vakra heim, listarliga [...] trygga borg og friðstaður. Eitt sera snøgt og vakurt heim, ið prógvaði, at Henning var familjumaður og vildi gera umstøðurnar hjá sær og sín­um so góðar sum gjør­ligt. Ein góður maður og pápi og sera hollur [...] Paula og Ragna, familjuni annars og øllum tykkara. Kórsetingin, og løtan í heiminum, við rík­um orðum og sangi, áðrenn vit fóru í kirkjuna, var sera nemandi og jarðarferðin var so ómetaliga vøkur og virði­lig

okkara upplivilsir saman og allar tínar frásagnir frá, tá tú var ung. Tað tykist mær ikki so langt síðan, at tú var her í Sønderborg saman við mammu, pápa og abba. Tað vóru tíðir, og tú hevur altíð verið glað [...] nánd, og vit høvdu møguleikan, tumlaðu vit onkran bil og vóru á veg til Sørvágs aftur. Mamma var ongantíð í iva um, hvar hon skuldi leita, tí vit vóru jú úti hjá tær omma, har vit antin sótu og ótu tínar [...] pelsum, og við síni varrastift, ið hon aldrig kundi vera fyri uttan. Sjálvt nú at enda, tá tú lá bæði sjúk og avkreftað, var tað sera umráðandi fyri teg, at tú fekk hárið rullað upp, og at tú fekk tína varrastift

søguni. Hanna legði sín mátt - og alsk - til mentan og íttrótt, tað verið seg fótbólt, hondbólt ella aðra ítróttargrein. Hon var fryntlig og um­hugsin, tá tað kom til blíðskap og næstrarkærleika. Jóansøkuna [...] eyga og oyru, tá børnini – saman við øðrum liðfeløgum – bóru steyp og heiður til Vág. Hon góðskaði tíðina, fólki og umhvørvið. Hon fann gleði í teim sum vóru um hana, børn, svigar­børn, ommu­børn og vin­fólk [...] á loftið og sov, tygor mugu verða væl fyri til dystin í morg­in”. Hanna, var Váðbingur til tað síðsta. Hanna varð ein vitug og nærløgd kvinna. Hon upp­livdi nógv á síni lívsleið, baði við og mótgongd.