at verða málið. Nú er so tíðin at enda komin til at byggja nýtt sjúkrahús í Klaksvík. Í ár kom so “Álit um framtíðar sjúkrahúsverk í Føroyum”, sum millum annað ræður til munandi ábøtur á byggningarnar á
fíggja ættleiðing yvir raksturin ella uppsparing, onnur fáa hjálp frá familju og fleiri mugu seta sítt álit á góðar bankar. Verður játtanin ikki hækkað, kann tað koma hartil, at tey sum eru veikast fyri fíggjarliga
samtykt, at Sandoyartunnilin skal byrja næsta heyst og tað er hetta, sum sandoyartingmaðurin setir sítt álit á. Tað er heldur ikki í samgonguskjalinum, at Skálafjarðartunnilin skal í eitt alment partafelag,
Seinastu næstan 10 árini hevur verið arbeitt við uppskotinum um Sjórnarskipan Føroya. Tvær ferðir er álit handa løgmanni, seinru ferðina í desember 2006. Uppskotið, sum lá í Løgtinginum nú áðrenn valið, er
legði eisini hart út og hevur kravt, at Johan Dahl gekk frá hesi ætlan, tí hetta var ein spurningur um álit og tað var heilt avgerandi fyri Fólkaflokkin. Ikki eitt samgongumál Síðani hava fundir verið í samgonguni
stuðla so væl; og mest av øllum til okkara Frelsara og Harra, Jesus Kristus, sum í øllum er okkara álit og styrki. Honum vilja vit ogna hendan festivalin. Øll æran er hansara í ævir. Enn einaferð, ver vælkomin
skipunum at fáa hendur á honum, um tað var dagur ella nátt, gerandis ella heilagt. Slíkt beinasemi skapar álit, sum man hava verið Shell til stóra nyttu. Heðin hevur havt mong onnur áhugamál. Hann er trúgvur B36-ari
har enn. Vit tosa um Jóhannus Hansen, Jóhannus hjá Ydda, sum vit eisini kenna hann. Jóhannus er eitt álit, har hann er. Hvønn morgun og altíð í góðari tíð, er hann farin til arbeiðis og tíbetur hevur hann
hevði hon nógv, og stóran áhuga hevði hon fyri, hvussu teimum gekst. Mamman og pápin høvdu sett sítt álit á Jesus, og gjørdu tey sítt til at vísa øllum sínum á Hann. Pápin doyði í 1994 og ein sonur teirra
Hentze segði í sendingini, at allur problematikkurin í hesum skal takast upp og dagførast. Ábyrgd og álit eru lyklaorð. Og er tað avgerandi at byrja verður frá grundini av. Annita av Fríðriksmørk segði, at