armin á Skálafjørðinum, er tann, at hesin fyritakssami lærarin og tónleikarin tók meg undir sínar veingir, júst sum eg var vorðin tannáringur seinnu helvt av sjeytiárunum. Aftaná, eg var fluttur, kundu ganga

bróðir, tú var í nógvar mátar mín fyrimynd við tínum treysti og treiskni. Tú tók meg undir tínar veingir, tá eg sum drongur fór til skips við tær. Góður var tú við meg, tað skal tú eiga, men tú visti eisini

upp til Himmals, so er Tú har, og reiði eg mær legu í deyðaríkinum ? ja, so ert Tú har. 9. Taki eg veingir morgunroðans, og festi eg búgv við ytsta mark havsins, 10.so leiðir hond Tín meg har við, høgra hond

tó ikki megnar heilt at lata tjóðveldisbúnan liggja: - Vónandi gongur ikki drúgv tíð, til okkara veingir bera frælsa flogið, endar hann boðini á Facebook.

teir lótu av hondum í november í fjør. M. C. Restorff fer at syngja eitt sindur av fløguni Sanganna veingir, sum hann gav út í heyst. Eisini fer hann at syngja annað á føroyskum og enskum. Saman við Jógvani

eins og fyrstu ferð tú komst til landa. Mong skriðan tó í ur er lopin, síðan tú fyrstan tínar møddu veingir legði saman her um okkar? eingir, klipp, klipp hoyrdist millum fuglasangin. Manst tú aftur koma eins [...] byggja, og barninum gleðina tryggja. Tá sól í vestri setur tjaldursungi letur, tað nýggja ættarliðið veingir breiðir mót hæddum høgum vil nú flúgva, so einslig kennist foldartúgva. Faðir, eg tráan í mær beri

Kappróður Tað gekk, sum tað plagar at gera, tá ið 5-mannaførini við dreingjum kappaðust á varmakeldu. Í undanfarnu kappingunum hevur Tjaldrið vunnið. Á jóansøku var sigurin teprari, enn hann hevði ver

hevur eydnast í leiklutinum, sum eitt listarligt vakstrarhús, ið gevur yrkisleiklistini tær vitugu veingir, sum eru garanturin fyri einum alsamt mennandi leiklistaumhvørvi í Føroyum. Tað eru tó enn tey, ið

vinnuvegir í ungdómsárunum, arbeiddi fisk og var í húsplássi. Niðri í Danmark royndi hon eisini sínar veingir. Í 1966 fór hon sjálv onnur í Kibutz í Ísrael. Hetta var ikki so vanligt tá og harafturat vóru hetta

áðrenn vit vita av, er alt yvirstaðið. Eina løtu sum hesa kundu vit ynskt okkum, at tíðin legði sínar veingir, sum Pól F yrkir, men tað ger hon bara ikki. Vit royna at trýsta á pausu. Vit royna at drepa tíðina