øgiliga góð løg á henni. Bólkurin er rokkaktigur og við stórum synth ljóðum, sum teir duga at fáa at ganga upp í eina hægri eind. Konseptið er øgiliga gjøgnumført, gjøgnumført myrkt. Stemningurin er øgiliga

skúlagongd ikki er ókeypis. Øll skulu rinda fyri at ganga í skúla, og tí velja fleiri foreldur heldur at senda børnini út á gøtuna at bidda og stjala enn at ganga í skúla. ? Eg eri blivin ein glaðari skattgjaldari [...] næmingar, men nú var talið komið uppá 90. Fleiri næmingar velja heldur at bidda úti á gøtuni enn ganga í skúla og læra at lesa. Ein orsøk til at fleiri hóast alt koma í skúla er, at skúlin gevur teimum

danska stjórnin hevur sitið við valdið í hundrað dagar, vísir ein veljarakanning, at tað er farið at ganga aftur á hondina hjá flokkinum hjá Anders Fogh Rasmussen, forsætisáðharra. Tann nýggja kanningin gevur

hitapottunum og fáa skift klæðir. Aftaná verður ein betri biti fáa. Túrurin kann verða strævin at ganga – gingið verður yvir dalar og fjøll, har hægst verður gingið er hæddin 400 m. Túrurin er eitt satt

ofta spurdur, tá eg tosi um mínar bøkur: "Er hetta sannleiki ella heilaspuni?" Einaferð lat eg hetta ganga mær uppá nervarnar, men so segði mamma mín: "Tú skalt bara siga, at tað er sannur heilaspuni" Rimlar

sum komnir eru aftur nú um skírishalguna. Kirkjan fyllist, til at enda eingin stólur er eftir. Fólk ganga upp og niður eftir kirkjugólvinum. Fólk, sum skoða og meta. Tey tosa og halda um. Fólk, sum hava havt

sum komnir eru aftur nú um skírishalguna. Kirkjan fyllist, til at enda eingin stólur er eftir. Fólk ganga upp og niður eftir kirkjugólvinum. Fólk, sum skoða og meta. Tey tosa og halda um. Fólk, sum hava havt

til Suðuroyar – ella kanska við Norrønu av landinum – so er tað ikki hissini skelti, ið tú skalt ganga fram við á Farstøðini í Havn. Ætlanin er helst, at tað skal standa “Bert ferðafólk” á skeltinum við

seg í hvør øðrum og lata meira og meira av sær sjálvum. Og so, í tí sárbara, fara tær frá okkum, ganga út úr sjónbandinum og lata okkum verða eftir við teimum myndum, sum okkara egna sinn skapar. Á Varmakeldu

einasta nærdyst fekk helst hinar at trekkja seg í nærdystunum, og tí kom spælið nú í nógv størri mun at ganga fyri seg á donsku hálvuni. Men einamest, so var tað galskapurin í spælinum hjá B36, sum bar so langt