Eg kom at kenna Ditlev og konu hansara Margit í 1983, Ditlev var ein blíður og fyrikomandi maður at tosa við, hann fortaldi, hvussu trupult tað var at ferðast millum bygdir, tá hann var í yngri árum.

Tað er merkiligt at koma til Sandvíkar og síggja at tað er myrkt í Kviltini, tað plagdi tað sjálvdan at vera og so at koma inn til okkum og sita og bíða at hurðin skal ganga og at hoyra tey vælkendu l

Enn standa orðini »Jens Pauli er farin« sum ein dreymur fyri okkum og óivað gongur long tíð, áðrenn vit veruliga rakna við og mugu ásanna, at so er. Jens Pauli var eitt ótrúligt menniskja. At hann var

Eg hevði verið inni á gólvinum kvøldið fyri, og vit høvdu sum so mangan fingið okkum eitt gott prát um lívsins viðurskifti. Stutt fyri leggingartíð fór eg yvir aftur til mín sjálvs, men tá vardi tað m

Tað kennist enn óveruligt at skriva minningarorð um teg, omma, sjálvt um tað nú er meira enn hálvt ár síðan tú andaðist eftir stutta sjúkralegu. Vit vistu at sjúkan var álvarslig, men at tað skuldi ganga

Eg og Leon Gunnar høvdu nógvar góðar løtur saman. Tá ið vit vóru í føðingardegi hjá honum, spældu vit væl saman, vit beistaðust, flentu og stuttleikaðu okkum. Vit vóru ofta í Sandvík fyrr hjá ommuni o

Ikki heilt óvæntað komu boðini um at Magnhild var farin eftir langa og stranga sjúkralegu 74 ára gomul. Hjá okkum, sum eru knýtt til felagið JAVNI kennist tómligt, nú ein sovorðin "kempa" ikki longur

Sporini vóru tald, og gekk hann tey síðstu, har hann kendi hvønn stein og hvørja túgvu. Sigvald hevði stóran alsk til náttúruna, og var hann seyðamaður í fleiri ár í Heiðinum, og rakstrarmaður Uttan K

Góði abbi. Tað verður aldri tað sama at koma til Sumbiar aftur og ikki kunna síggja teg standa í durinum og taka ímóti mær, tá eg komi suður at vitja. Tað verður undarligt at fara oman í køkin á døgur

Magnhild var ein sermerkt kvinna, og vit í Gøtubrá eru takksom fyri tann góða stuðul og fyri stóra sjálvbodna arbeiði, hon hevur veitt okkum gjøgnum øll árini síðani 1994, tá Gøtubrá varð stovnað fyri