hesi barnavinarligu tilboð eru um at fara fyri skeytið. Ikki tí at tørvurin á teimum er minkaður, nei. Men tí at skúlin á Argjahamri ikki hevur pláss fyri øllum børnunum í økinum. Sum støðan er nú, hava
leikinum eisini verður hivað upp í eina flaggstong, júst sum í skaldsøguni hjá Astrid Lindgren. - Nei, hann er ikki altíð so fittur við Idu, sigur Hans brosandi. Hann eigur sjálvur ikki nakra systir, men
loysnin, tey hava biðið um og sum tey halda, at Emil í veruleikanum hevur brúk fyri og rætt til. – Nei, tað er stovnurin, sum Emil ikki enn er fluttur inní, sum eigur henda bilin, og so skal Emil bara hava
tey hava fingið tað at rigga, at hann blunkar eina ferð fyri at siga ja og tvær ferðir fyri at siga nei. Tá ið hann mikudagin fekk at vita, at hann skuldi flytast á eitt annað sjúkrahús, varð hann keddur
soleiðis ger man í Sveis” og heima í Sveis kann eg siga, at “soleiðis ger man í Føroyum”. - Men nei, nei, tað eru eisini løtur, har tú kennir teg eitt sindur uttanfyri og leingist og kann vera sárbær orsaka
agið hevur nevniliga nú givið Fíggjarmálastýrinum endaligt svar um tann spurningin. Og svarið var nei. Í farnu viku ásannaði Karsten Hansen, landsstýrismaður í fíggjarmálum, at við samráðingum ber tað
so væl, at nú er hann komin aftur. Ikki hetta við at bíða tveir dagar, meðan Norrøna er í Bergen. Nei, hann vildi vitja landið. Og tað hevur hann gjørt, sigur hann. Og eisini hann fegnast um tann vælsignaða
sigur Sigert Patursson. Formaðurin í Bóndafelagnum sigur seg sum so einki fáa gjørt við støðuna. - Nei, tað tykist vera sera trupult at gera nakað sum helst við grunnin. Tí eftirlýsi eg, at politikararnir
ini. Men so vendi, og burturúr átta teimum næstu royndunum spurdust fýra javnleikir og fýra tap. -Nei, hetta hevur ikki verið serliga hugaligt. Ein av orsøkunum til at tað hevur gingið minni væl hevur
kortum! men hann heldur kortini tætt inn at bringuni. Tað er tað vit gera, tá vit hvørki siga ja ella nei í mai. Tann klóki veit nær tímin er inni, og hann er skilliga ikki inni enn. Tað hevur eisini verið