hevði sæð út í Norðurlondum, um hann ikki hevði verið. Men hugsan hansara, um at fólk skuldu hava Guds Orð á hjartamálinum, var seinkað 400 ár í Føroyum. Hóast »tey skiltu danskt«, so fóru menn undir at
góðum og tilpassaðum ljóði til tey flestu oyruni, og byrjað var sera varliga við sangi, ið ynskti Guds náði at vera við okkum øllum somlum. Soleiðis varð hildið áfram við fleiri kendum av fløgu Jon´s,
ofta hevur tú ikki hoyrt: »Er hetta teir, sum skulu hava sjálvstýri, tjóðveldi og nú fullveldi, so gud náði okkum«. Nóg mikið var við einum eiti av einum fólkastýri og einum eiti av norðurlendskum javn
skjótt og knapt útjaðaraøkini hava funnið sær ein nýggjan vinnuveg til tess at menna sítt øki, ja, Gud hjálpi tú mær, so gongur ikki long løta, so eru havnarmenn klárir at seta fót fyri útjaðaraøkini! Tað
man lurta eftir einum manni sum Brian Sandberg? Einum manni, sum hevur verið alt annað enn eitt av Guds bestu børnum og leingi djúpt innvolveraður í bandaumhvørvið? – Tað er skiljandi nokk, at fólk hugsa
kristelige værdier. Den danske velstand i øjeblikket har gjort sig afhængig af EU-subsidier frem for Guds vilje. Derfor kan Danmark ikke forvente en vedvarende økonomisk fremgang. EU har med optagelse af
Guds samkoma gekk sína beinu leið, langt burtur frá heimsins slóð, og heimurin sjangraði síni løg, men hon sang eitt heilagt ljóð. „Rætt mær tína hond,“ rópti kátur hann, „vit skulu jú somu leið.“ Men
bilinum. Akkurát hesa løtuna kundu tey ikki vita, at tað nøkur sekund seinni má sigast at vera eitt satt Guds undur, at tey enn vóru øll á lívi. Vit komu koyrandi norðureftir, tá ið vit møttu øllum bilunum, sum
Føroyar vera millum bestu lond í heiminum at liva í, ja vera eitt “paradís” á jørð, so er alneyðugt, at Gud, sum er skaparin av paradís, fyllir alt í øllum. Eg tók ikki undir við broytingini í grein 266b og
bústað hevur kortini ikki vikað við kristna áhuga tín og tørvin á at fara til gudstænastu fyri at hoyra Guds orð. Men hvussu skal ein so bera seg at? Jú, her hevur kirkjuráðið í samstarvi við røktarheimið tikið