og valagn, men vird sum persónar, sum menniskju, sum vit øll, skapt í Guds mynd. Sum politikkarar eru vit sett til at vera Guds armar her á fold. Skulu vit gera okkum nakra vón at savna saman aftur pettini

Ein kann siga, at menniskjasliga ber hetta ikki til, men vit hava sæð Guds hond í hesum, og tí er hetta onki minni enn eitt Guds undur, sigur hann. Vælvild Nógv tos gekk serliga um í fyrstuni, hvussu

samkomur í dag, sum mangan er torført hjá fólki at gjøgnumskoða og sum als ikki samsvarar við tað, ið orð Guds lærir. Mong menniskju undrast og eru hugtikin av øllum tí yvirnáttúrliga, tey hoyra um og síggja - [...] sum sálarhirði hennara helt uppá, tørvaði henni so sanniliga eisini at verða nomin av Honum. Hví, Gud? bønaði og bað hon. Hví sleppi eg ikki upp í part? Hon settist á gólvið og fór at gráta beiskliga,

Kristian Oskari, sum so avgjørt hevur sæð týdningin av at kunna savnast soleiðis saman við øðrum í Guds húsi, bæði tá tað gekk við og ikki minst, tá tað gekk ímóti. - Alt hetta við at kunna hava okkurt [...] erligur, so hava tað verið nógvar tíðir í mínum lívi, har eg havi følt, at eg veruliga bleiv borin á Guds hondum. TAÐ ivist eg onga løtu í, og tí havi eg so nógv at siga honum takk fyri. Góður sálmasangur

skapanarverkið. Hann meinar, at løgfrøðiligt kynsskifti er í stríð við kjarnuna av skapanarverkinum. - Gud hevur skapt mann og kvinnu, men um maðurin ikki er nøgdur við skapanarverkið, so kann hann eftir hesum

Hon sigur, at sjálv er hon uppald við næstrakærleika og við teirri lívsáskoðan, at øll eru skapt í Guds mynd. - Tað verður ongin her í Løgtinginum sum ger av, hvør sleppur í himmiríkið. Sirið Stenberg heldur

kunnu vera glaðir, nú omma fær burturav. Og lítil piltur móður, á kodda leggur seg, við tøkk og bøn Gud signi tú hini øll og meg. Til Før-oya smádreingir, eitt orð er eftir enn: - Tit livið væl og leingi

miðlarnar, fjølgast. Tað verður hildið tilafturskomið, fávitskut og gamaldags at trúgva á Tríeindina, Gud, Jesus og Heilaga Andan, og at trúgva á, at Jesus er Guðs sonur, sum tók heimsins og okkara syndir

óbuglaðir bilar eru týðn­ing­ar­miklari. Sanniliga, sanniliga mugu vit stað­festa at samgongan er gud­domilig. “Herrens veje er ur­ansagelige” Gerið nú sum Jóannes Eid­es­gaard segði við An­finn Kallsberg

Zealandi hinu megin klótuna – og tað er fyrsta floks kjøt, sigur hann – kjøt av neytum, sum liva í Guds fríu náttúru, neyt, sum ongantíð hava kent rákan av hvørki kraftfóðuri ella heilivági. Leygarkvøldið