partinum á kongaríkinum, hevur sína heilt natúrligu orsøk. Hví koma aftur Vit verða javnan spurd – serliga ta fyrstu tíðina – hví vit valdu at flyta heimaftur. Ella hví vit nústaðni valdu at koma aftur. Sjálvandi

og Hjálmar Dam, sum er Mikkjal Revur. Tað er týðuligt, at fólkini handan leikin ynskja at fortelja ta røttu útgávuna av søguni, sum jú er ein klassikari. Men tíbetur hava tey eisini lagað hana eitt sindur

saman við, at Katrin Ottarsdóttir hevur fylgt Tóroddi einsamøll við sínum upptøkutóli og tikið sær ta tíð, tað tók. - Eg dugi ikki at ímynda mær, at man kundi sagt hesa søguna við einum stórum og dýrum

okkum á Sendistovuni, so vildi eg hildið, at Reproz jólafrokosturin meira er í tráð við Sendistovuna og ta fyritøkuna vit eru, men tá tað kemur til veitslur, er tað nú meira Team 85 veitlsumentanin sum hevur

og so undirsjóvartunnil undir Skálafjørð ímillum Strendur og Toftir. Hinvegin er Landsverk komin til ta niðurstøðu, at fyri samfelagið er besta loysnin at gera tunnilin yvir á Strendur og so brúgv um Sk

hava vit í góðari tíð sett økið av til flogvøll, so skuldi landsins myndugleikar einaferð komið til ta niðurstøðu, at ein flogvøllur skal byggjast í Søltuvík, skulu teir í hvussu so er ikki bíða eftir okkum

framleiðsluvinnu. - Í fleiri ár hevur fiskavirkjunum vantað arbeiðsmegi, og tey hava tí ikki kunna bygt upp ta framleiðslu og støðugu leveransu, sum tey kundu hugsað sær. Í dag, nú líkt er til, at fleiri og fleiri

rámandi, ja, ævintýrkendur. Bløðini eru tey, ið náa dagsins menniskjum. Bløðini eru tey, sum skulu vekja ta kenslu í føroyinginum, at hetta er okkara felags ogn. Eitt ár sæst kórsangur á krúnuni, okkurt árið

út bókina "Mia" - sannleikin um Gömda. Eftir at hava gravað í málinum um Miu, er Antonsson komin til ta niðurstøðu, at tað er sera ivasamt, um Mia nakrantíð hevur verið fyri tí harskapi og ágangi, sum Marklund

sum verður flutt inn til Føroyar, men sum lógin er nú, hava tollararnir onki annað val enn at lata ta sleppa inn í landið. - Hetta er eitt sindur løgin støða at vera í hjá einum tollara, men vit hava onki