stuttum er boðskapurin hjá Jørgen Niclasen, at danski fíggjarmálaráðharrin, Bjarne Corydon, nú er farin at herma eftir landsstýrinum við at skatta pensjónir við inngjaldi heldur enn við útgjaldi.
slíkum tiltøkum. Tí at fáa fólk oman í býin, tað hevur nógv størri týdning, enn vit geva okkum far um. Uttan fólkið so doyr býurin – eisini miðbýurin. Seinastu árini er mentanarlívið í so máta broytt
ein broyting í vallógini, men ein møguleiki sum altíð hevur verið – men sum eingin hevur givið sær far um fyrr enn nú. Um hetta verður høvið at fáa fleiri kvinnur valdar á ting, so eigur møguleikin at verða
fegnaðist eisini um, at kanningarstjóri varð settur, sum fór at koma til ta niðurstøðu, at alt var farið rætt fram. Hóast vit hvørgan teirra fara at leggja undir at hava sett kanningarstjóra við slíkum
tað eisini er í lagi, at aðrir miðlar verða boðberar fyri ávís sjónarmið. Tíðin er langt síðani farin frá gomlu floksbløðunum. Men vit síggja tíðindaportalar, sum við av handahógvi merktum journ
slík kanning sigur. Stóra málið í summar um Skálafjarðartunnlin – og ikki minst óhepna handfaringin hjá løgmanni í málinum hevur uttan iva sína ávirkan. Men tað valla tað málið, sum gevur
Men tað er ikki trupulleikin í sambandi við Dimmalætting. Føroya – í nógv ár – fremsti miðil er farin á húsagang vegna eina røð av skeivum leiðsluavgerðum. Tey siga sjálvi, at tann fyrsta skeiva
sjálvum sær. Tí hevði eingin slóðað fyri, so hevði móðurmálið hjá okkum langt síðani verið farið fyri bakka. At málið er varðveitt, og skriftmálið endurskapt, er eitt bragd, sum slóðarar
sendir átta salatføt higar kann væl saktans ikki tulkast øðrvísi enn, at tey vænta stríð. Eitt flogfar við donskum løgreglufólki kunnu tey altíð senda hendavegin í eini handavend – og tað sigur
samgonguni hvørki frá ella til, sum løgmaður fleiri ferðir hevur víst á: – Dámar tær ikki luktin, so far!
